eduMethodology

Τα τείχη και η τύχη/edumethodology

Tue, 07 Feb 2017 11:35:36 +0000

Τα τείχη ή η τύχη; Εξαρτάται από το πού θα βρεθεί κάποιος, εξαρτάται από το σημείο εκκίνησης του καθενός.

Η Μαλβίνα Κάραλη είχε πει ότι: “δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν”.

Κάποτε είχα διαβάσει ότι: “η αγάπη είναι ο τρόπος να σε οδηγήσω απαλά πίσω στον εαυτό σου”, και σκεπτόμενη αυτό που σχολιάσαμε σε ένα από τα μαθήματα ότι: “η ποιότητα ζωής των ανθρώπων όπως και η ευτυχία τους εξαρτάται από την ποιότητα των σχέσεων τους”, θέλω να σχολιάσω τις έννοιες “τα τείχη και η τύχη”.

Οι καλές, θετικές σχέσεις δυναμώνουν τον άνθρωπο ενώ οι αρνητικές σχέσεις ή οι ανύπαρκτες στο στενό του περιβάλλον, τον αποδυναμώνουν. Οι σχέσεις “μαθαίνονται” και αυτές όπως και άλλα πράγματα στη ζωή. Συνήθως ο άνθρωπος ανακυκλώνει αυτά που έχει μάθει από παιδί, όταν η δύναμή του βασίζεται στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν την εξουσία και την επιρροή που ασκούν πάνω του, οι γονείς του.

Ο άνθρωπος από την ώρα που γεννιέται έχει την ανάγκη για επαφή με τους άλλους ανθρώπους, έμφυτα, δεν είναι στη φύση του να ζει μόνος. “Ο άνθρωπος που ζει μόνος του, είναι ή Θεός ή Θηρίο” έλεγε ο Αριστοτέλης.

Το σημείο αφετηρίας που λέγεται “σπίτι” και το πλαίσιο που λέγεται”οικογένεια” καθορίζει τη διαδρομή του ανθρώπου, τη στάση ζωής του, γενικότερα την πορεία του στη ζωή. Όταν το πλαίσιο είναι λειτουργικό και οι σχέσεις υγιείς μεταξύ των μελών της οικογένειας και του στενού ή ευρύτερου περιβάλλοντός της, τότε τα πράγματα είναι πιο απλά, ανθηρά και ευέλικτα.Όταν η επαφή, η αλήθεια, το ενδιαφέρον στρεβλώνονται, όταν το πλαίσιο στο οποίο βρίσκονται οι άνθρωποι ως παιδιά δεν είναι λειτουργικό, τότε συνήθως χτίζονται τα τείχη.

Τα τείχη τα αντιλαμβάνομαι ως ένα “κάστρο” που χτίζει το “εγώ” του ανθρώπου ώστε να θρονιαστεί αλλά εν τέλει εγκλωβίζεται εκεί μέσα. Τα τείχη είναι αυτά που εμποδίζουν τον άνθρωπο να δει την πραγματικότητα, να αναγνωρίσει τις πραγματικές του ανάγκες, αλλά και τις ανάγκες των ανθρώπων γύρω του. Τα τείχη αυτά απομονώνουν τον άνθρωπο από τους συνανθρώπους του αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό.

Λέγεται ότι το σπίτι του ανθρώπου αποτελεί τη φυλακή του ή το καταφύγιό του. Πολλές φορές η φυλακή για κάποιους είναι και το καταφύγιό τους. Έμαθαν από μικροί έτσι. Τα τείχη και αν υψώνονται, δεν τα αναγνωρίζουν.., γιατί έχουν χτιστεί μέσα στην ψυχή τους..

Τύχη όμως είναι να τα δουν, έστω και αν δε θέλουν..

Τύχη είναι να τα γκρεμίσουν, έστω και αν πονάνε..,

Για κάποιους πάλι τύχη είναι, ότι δεν υπήρχαν τείχη..

Τα τείχη (Κων/νος Καβάφης, από τα ποιήματα 1897-1933/ Ίκαρος 1984)

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ, μεγάλα κ΄αψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι κι απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη.

Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ΄ έκλεισαν από τον κόσμο έξω..

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΣ#eduappreciative#edumethodology

Sun, 05 Feb 2017 14:47:44 +0000

Ένας ακόμη αναστοχασμός, λίγο διαφορετικός από τους άλλους, διότι δεν εμπεριέχει στο ελάχιστο την έννοια του «πρέπει»(ανάγκη και συνήθεια των καιρών) αλλά μόνο του «θέλω». Για να καταναλώσει σήμερα κάποιος λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του, χωρίς πρέπει, τα κίνητρα είναι σίγουρα αξιακά, κάνει τις αξιολογήσεις του, αυτο-ετεροαξιολόγηση και ξεκινά. Ότι θετικό και πολύτιμο αποκόμισα και πιστεύω αποκομίσαμε όλοι από τα μαθήματα της Εκπαιδευτικής Έρευνας και Αξιολόγησης, όχι απόλυτα στην εμβάθυνση του γνωστικού και μόνο αντικειμένου αλλά στο ξεκίνημα προς αυτό, νιώθω την ανάγκη να καταγράψω. Η προηγούμενη συνάντηση με την άσκηση της ενίσχυσης, είναι ένας ακόμη λόγος προς αυτό το στόχο. Δεν είναι εύκολο να στρέφεις την σκέψη σου, στην εσωτερικότητά σου και να αναζητάς την αυτοαξιολόγηση σε θετικές πρακτικές. Αυτό που έχει καταγραφεί μέσα μας, με κόκκινο χρώμα, έντονα είναι το αρνητικό, γιατί αυτό είναι που καταγράφουν οι έξωθεν.Χαρακτηρίζουν τ’ άτομα, δεν αξιοποιούν το λάθος,δεν δίνουν τη δέουσα σημασία στην συνέπειά του, που είναι άλλωστε το ζητούμενο ώστε να το αποδυναμώσουν και ν’ αποσβέσουν τις στάχτες του, αναμοχλεύοντας τα μισοσβησμένα κάρβουνα, ώστε να γίνουν φωτιά και να κάψουν, ότι θετικό και παραγωγικό ετοιμάζεται ν’ ανθίσει. Αλήθεια πόσο ικανοποιημένοι νιώσαμε όταν βιώσαμε για λίγο το θετικό, πόσο αυτό καταγράφηκε όχι μόνο ποσοτικά αλλά κυρίως ποιοτικά πάνω μας. Αξιολογητές κι αξιολογούμενοι μέσα από μια σύντομη διαδρομή, βρεθήκαμε σε μια θετική πραγματικότητα, έστω και αν κάποια από τα γεγονότα που αναβιώσαμε δεν ήταν κάθε αυτά θετικά. Είναι αυτό το «κάτι» παραπάνω που δίνει προστιθέμενη αξία, και πιστεύω ότι είμαστε τυχεροί που το βιώνουμε για μια ακόμη φορά, μέσα σ’ ένα εκπαιδευτικό, μαθησιακό περιβάλλον. Αυτό θα πρέπει να είναι το προσωπείο της εκπαίδευσης, όχι μόνο της δια βίου, αλλά κυρίως της πρωτοβάθμιας. Κατά αυτόν τον τρόπο παράγεται κι αποκτιέται γνώση, αλλάζουν νοοτροπίες, προάγονται κοινωνίες…. Περνούν από την αίθουσα,εκπαιδευτικοί με πλούτο γνώσεων, τον καταθέτουν, καταγράφεται στην βραχύχρονη μνήμη μας. Χρησιμοποιείται ως μορφή «υπεροχής» αλλά είναι «γνώση στείρα», δεν προσφέρεται και δεν προσφέρει καρπούς. Πόσο λυπηρό προς όλες τις διαστάσεις!!!

τετ α τετ#edumethodology

Wed, 01 Feb 2017 22:02:04 +0000

Συνέντευξη όπως λέει και η διαφάνεια του μαθήματος χρησιμοποιείται για τη συλλογή δεδομένων, καταγραφή και επεξεργασία. Από αυτά αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για μία διαδικασία σύντομης και περιεκτικής έρευνας για ένα φαινόμενο. Το αποτέλεσμα της οποίας τις περισσότερες φορές επηρεάζει και τις δύο πλευρές, συνεντευκτή και συνεντευξιαζόμενο. Πιστεύω πως αυτή η μορφή έρευνας εξυπηρετεί επίσης τους συμμετέχοντες, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για αναζήτηση εργασίας.

Στις εθνογραφικές συνεντεύξεις σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η εμπειρία του συνεντευκτή καθώς βρίσκεται σε θέση ισχύος και είναι ικανός να εκμαιεύσει σημαντικές πληροφορίες. Με την παροχή ευκαιρίας για μια ελεύθερου τύπου και σε φιλικό κλίμα συζήτησης. Επιπλέον, δίνεται η δυνατότητα στον συνεντευξιαζόμενο να λειτουργεί στο περιβάλλον του, όποτε υπάρχουν οι καταλληλότερες προϋποθέσεις για μια επιτυχημένη ερευνητική διαδικασία.

Απόρροια των παραπάνω είναι οι σημαντικές εμπειρίες που αποκομίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι σε μία συνέντευξη. Στη μεν πρώτη και οι δύο συμμετέχοντες στην επόμενη θα παρουσιαστούν βελτιωμένοι, στη δεύτερη περίπτωση σίγουρα ο συνεντευκτής βιώνει κάτι τόσο σημαντικό όσο και ο συνεντευξιαζόμενος θα έχει λειτουργήσει κατά τον καλύτερο τρόπο.

κοινωνικά δίκτυα#edumethodology

Wed, 01 Feb 2017 21:15:33 +0000

Κοινωνικά δίκτυα…. Η συμμετοχή σε τέτοιου είδους δίκτυα στα οποία υπάρχει η δυνατότητα να έχει πρόσβαση κάποιος σε δικές σου εμπειρίες χωρίς συναίνεση. Γιατί μη μου πείτε ότι αφού έκανα την εγγραφή μου στο δίκτυο, αδειοδοτώ οποιονδήποτε να δει, ακούσει, παρακολουθήσει τα γεγονότα και την εξέλιξη της δικής μου ζωής και πραγματικότητας. Γιατί αυτό γίνεται.

Από την άλλη συμμετέχεις σε ένα δίκτυο το οποίο χρησιμοποιείς για δική σου διευκόλυνση και παράκαμψη των δυσκολιών της συμβατικής και άμεσης επικοινωνίας. Ακόμα μπορείς να μάθεις ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων που σε απασχολούν ώστε να τις εκμεταλλευτείς σαν εκπαιδευτικός προς όφελος της διδασκαλίας, παροχή κινήτρων με αποτέλεσμα δημιουργίας ευχάριστου περιβάλλοντος και ενεργό συμμετοχή.

Ειδίκοτερα η δυνατότητα της εύκολης συλλογής πληροφοριών και δημιουργία έρευνας και στατιστικών συμπερασμάτων από τη τεράστια βάση δεδομένων που έχει δημιουργηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχει βοηθήσει τις πολυεθνικές εταιρείες για στοχευμένη και απόλυτα εξατομικευμένη διαφήμιση και προώθηση καινοτόμων ιδεών. Μέσα από τις οποίες διαμορφώνονται νέα κύματα συμπεριφορών.

#edumethodology

Tue, 31 Jan 2017 07:34:26 +0000

Κοινωνικά Δίκτυα

Η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό είναι το facebook η ποιο διαδεδομένη εφαρμογή των κοινωνικών δικτύων η οποία έχει συμβάλει στην ζωή μας με πολλές θετικές αλλά ακόμη περισσότερες αρνητικές συνέπειες στην κοινωνική μας ευεξία.

Σκεπτόμενος λοιπόν θετικά!!! με την λογική του ότι γίνετε γίνετε για καλό αρκεί να χρησιμοποιηθεί σωστά από τον άνθρωπο. Λογική η οποία επιβεβαιώθηκε και στην τάξη με το παράδειγμα που εφαρμόσαμε στην πράξη. Όπου είδαμε ότι με την χρήση κατάλληλων εργαλείων και τεχνικών μπορέσαμε να διακρίνουμε τους συνδετικούς κρίκους τις ομάδας μας, τον πιο δημοφιλή, τα πηγαδάκια κτλ. Με αυτό τον τρόπο ως καθηγητής θα μπορώ να επηρεάσω ποιο εύκολα ολόκληρη την τάξη προκαλώντας μόνο τους μαθητές «κλειδιά» στην τάξη ή αναλόγως τα αποτελέσματα να προωθούσα την ομαδικότητα τις τάξης κτλ.

Πόσο όμως αξιόπιστα μπορεί να είναι τα αποτελέσματα που θα αξιολογήσουμε μέσα από μια τέτοια διαδικασία, πόσο αληθινοί είμαστε, μήπως μέσα από μια εικονική πραγματικότητα φτιάχνουμε την εικόνα που είναι αρεστή στους άλλους.

Για παράδειγμα σε ερώτηση

Έχετε κλέψει ποτέ το κράτος φοροδιαφεύγοντας προς όφελος σας ;

Το μεγαλύτερο ποσοστό θα απαντήσει ποτέ. Ενώ όλοι ξέρουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό θα έλεγε στον ηλεκτρολόγο – υδραυλικό κτλ. να μην κόψει απόδειξη για να μην πλήρωση το ΦΠΑ.

Επομένως εδώ είναι το κομμάτι που θα πρέπει να μας κάνει επιφυλακτικούς για τα αποτελέσματα και θα πρέπει να βρούμε τις δικλίδες ασφαλείας για την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων.

ΟΘΟΝΗ,ΟΘΟΝΗ,ΟΘΟΝΗ #EDUMETHODOLOGY.WORDPRESS.COM

Mon, 30 Jan 2017 17:25:49 +0000

Zoύμε σε μια εποχή που η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας των υπολογιστών και η χρήση του διαδικτύου έχουν εισβάλει θέλοντας και μη στην ζωή μας. Ακόμα και στην εκπαίδευση, το τοπίο αλλάζει ριζικά τις τελευταίες δεκαετίες ,διότι κατά καποιο τρόπο επιβάλλεται να ενσωματωθεί για να μας λύσει τα χέρια και να μας διευκολύνει. Δεν θα επιμείνω σ αυτό το κομμάτι ,αλλά στο κομμάτι των κοινωνικών δικτύων που πραγματικά με εξοργίζει.

Κοινωνικα δίκτυα = φανταστικός κοσμος ,φανταστικος ευατος. Ολη η αλήθεια πίσω απο μια οθόνη.

ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ.Μεσω των κοινωνικων δικτύων ΌΛΟΙ μας έχουμε πιάσει τους ευατούς μας, να λέμε ψέματα για το ποιοι είμαστε στα αλήθεια, για τα συναισθήματα μας , αντιδράμε διαφορετικά , επικοινωνούμε χωρίς ουσία , σπαταλάμε αρκετό χρόνο ψάχνοντας ή απλά χαζεύοντας πράγματα τα οποία δεν μας προσφέρουν κάτι ουσιαστικό και υπό άλλες συνθήκες δεν θα ασχολούμασταν ούτε στο ελάχιστο. ΑΣ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ ,ότι πλέον οι διαπροσωπικές σχέσεις έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο .Η επικοινωνία , η έκφραση , το βλέμμα ,το αγγιγμα , το γέλιο , ο θυμός ,η αντίδραση χάνονται και σβήνουν πισω απο μια οθόνη. ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΨΙΜΟ!

#edumethodology

Mon, 30 Jan 2017 13:01:07 +0000

Κοινωνικά δίκτυα…εντυπωσιακό το προηγούμενο μάθημα, πόσο κοντά μπορεί να είσαι με κάποιον στον πλανήτη, 6 άτομα έλεγε το πείραμα….Σκεπτόμενη ανακάλυψα ότι (θεωρητικά πάντα) είχα λιγότερο από 3 άτομα να μεσολαβούν με τον υποτιθέμενο κύριο στην Αμερική…

Ξανασκεπτόμενη αργότερα,(κ χωρίς ίντερνετ) μου φάνηκε εικονικό, ψεύτικο να το πω…, οι 2 άνθρωποι που μεσολαβούσαν δεν ήταν ψεύτικοι, τους ξέρω χρόνια, αν τους ήξερα μόνο μέσα από ένα δίκτυο θα δούλευε αυτό πραγματικά; Αν ήμουν ποιο δεκτική στα κοινωνικά δίκτυα θα είχα άραγε ακόμα μικρότερο ποσοστό; Και αν ναι, πόσο ποιοτικό θα ήταν αυτό; Δεν με ενθουσίαζε ποτέ η ιδέα της ποσοτικής δικτύωσης, αυτό είναι απαραίτητο πλέον σε πολλούς χώρους εργασίας και το έχουμε πραγματικά ανάγκη. Όμως, δουλεύει καλύτερα κάποιος με την ποσότητα ή την ποιότητα;

Τί πραγματικά έχουμε καταφέρει με την κοινωνική δικτύωση τα τελευταία χρόνια; να είμαστε ποιο κοινωνικοί; μάλλον το αντίθετο υποθέτω. Αυτό φάνηκε και μέσα από το πείραμα στην τάξη, τυχαίο.. ή θέλουμε το χρόνο μας. Αν είχε γίνει σε μια τάξη πριν από 10 ή 20 χρόνια, τη ίδια χρονική στιγμή, θα ήταν το ίδιο; καλύτερο άραγε ή χειρότερο;

Η επιστήμη και η τεχνολογία εξελίσσονται, θα πρέπει να την ακολουθούμε αναστοχαζόμενοι καμιά φορά για την ποιότητα ζωής που μας προσφέρουν.

#edumethodology

Mon, 30 Jan 2017 10:41:03 +0000

Κοινωνικά δίκτυα. Κομμάτι της ζωής όλων. Είναι μια δομή η οποία αποτελείται από κόμβους(φυσικά πρόσωπα) που συνδέονται μεταξύ τους, αντιπροσωπεύοντας διαφόρων ειδών σχέσεις. Η αλήθεια είναι πως ανάλογα με τις συνδέσεις, αναδύονται αρκετές πληροφορίες για το δείγμα που εξετάζεται και είναι εξαιρετικά χρήσιμο για έναν εκπαιδευτικό να γνωρίζει αυτές τις συνδέσεις ώστε να τις «εκμεταλλευτεί» προς όφελος του μαθήματός και των εκπαιδευομένων του. Όμως είναι όντως μια αντανάκλαση της πραγματικής διάστασης αυτών των σχέσεων?

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν έναν εύκολο και γρήγορο τρόπο επικοινωνίας και πληροφόρησης σε όλους τους τομείς. Φαντάζει τόσο ιδανικό το γεγονός πως τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν και καταργούν τις αποστάσεις! Όμως, η χρήση με τη κατάχρηση έχουν σημαντική διαφορά! Πλέον, ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ζει τη ζωή του μέσω των κοινωνικών δικτύων. Η προσωπική επαφή χάνεται και η αποξένωση παίρνει τις δικές τις διαστάσεις. Μέσω ερευνών που έχουν πραγματοποιηθεί, έχει προκύψει πως τα Κοινωνικά δίκτυα συσχετίζονται και με έντονες ψυχολογικές επιδράσεις όπως η κατάθλιψη. Δεν ανταποκρίνονται στην καθαυτού πραγματικότητα αλλά ανάγονται στη σφαίρα του ιδεατού. Παρόλα αυτά, ασκούν επιρροή στον ψυχολογικό κόσμο του ατόμου και αλλάζουν τη μορφή και τη λειτουργία των σχέσεων. Πέραν της ψυχολογικής παραμέτρου υπάρχουν κ άλλοι κίνδυνοι όπως αυτοί της εξαπάτησης, της παρενόχλησης, της επιβλαβής έκθεσης της προσωπικής ζωής του ατόμου.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με σωστή χρήση μπορούν αν προσφέρουν σημαντικές ευκαιρίες στη ζωή του ατόμου σε διάφορα επίπεδα. Όμως μπορεί ν’ αποτελέσει και σημαντική απειλή όταν η χρήση περνά στα όρια της κατάχρησης και η προστασία του ίδιου μας του εαυτού αφήνεται στα χέρια μας οθόνης.

social network#edumethodology

Mon, 30 Jan 2017 09:45:14 +0000

Στο άκουσμα της λέξης “κοινωνικό δίκτυο” ή αλλιώς ειπείν… “social network” η πρώτη λέξη που μπορεί να έρθει στο μυαλό κάποιου είναι το facebook. Το facebook δεν είναι όμως το μόνο κοινωνικό δίκτυο. Κοινωνικό δίκτυο αποτελεί και μία παρέα φίλων, μία ομάδα μέσα σε μία τάξη, δύο συνάδελφοι σε ένα συνέδριο.

Το κοινωνικό δίκτυο μας δείχνει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ατόμων ή οργανισμών που αποτελούνται από άτομα. Αμέσως στο μυαλό, υπεισέρχονται πολλά οφέλη αλλά και κίνδυνοι από τη δημιουργία τέτοιων δικτύων.

Ξεκινώντας από την ίδια την ετυμολογία της λέξης διαπιστώνει κανείς πως πρόκειται για ένα δίκτυο στο οποίο γίνεται ανταλλαγή ιδεών και πληροφοριών, δημιουργία νέων γνωριμιών, δυνατότητα σύμπραξης και οργάνωσης συλλογικής δράσης, επαφή με νέους πολιτισμούς, ενίσχυση διαπροσωπικών σχέσεων, διεύρυνση γνώσεων και οριζόντων. Καθίσταται ευκολότερη η πρόσβαση σε νέες πληροφορίες σχετικά με το τι συμβαίνει μέσα σε ένα κοινωνικό δίκτυο, είτε σε αυτό ανήκει ένα άτομο, είτε δεν ανήκει.

Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αψηφίσει πως όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στα κοινωνικά δίκτυα, εμπεριέχονται και αρνητικά στοιχεία. Το πρώτο και σημαντικότερο στοιχείο είναι ο κίνδυνος του άγνωστου τόσο στον πραγματικό όσο και στον online κόσμο. Η ζωή του ατόμου γίνεται έκθετη σε τρίτους. Υπάρχει ο κίνδυνος εξαπάτησης, παρενόχλησης, κλονίζεται η αξιοπιστία και εχεμύθεια σχετικά με τα προσωπικά δεδομένα.

Ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος όταν πρόκειται για τους έφηβους και την κοινωνική δικτύωση. Από τη μία είναι πολύ θετική η χρήση τους όταν προάγεται η γνώση και η εισαγωγή σε ένα πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό και από την άλλη, η έμφυτη ανάγκη επικοινωνίας μέσω ενός social netowork έχει ωθήσει στην εκτέλεση παντός είδους εγκλημάτων.

Όλοι οι άνθρωποι μαθαίνουν μέσα από πλούσια κοινωνικά ερεθίσματα. Το ζήτημα είναι να μπορούν να τα αξιολογούν και να αποκομίζουν τα απαραίτητα που θα αποτελέσουν εφόδια στο να γίνουν καλύτεροι οι ίδιοι, να αλληλεπιδρούν και να κατασκευάζουν με ενεργητικό τρόπο τη γνώση στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους.

Τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν ένα ολοκληρωμένο δίκτυο, το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί για την παροχή ποικίλων πληροφοριών.Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν τεράστια ισχύ. Ωστόσο για να χρησιμοποιούνται ορθά πρέπει πρωτίστως να γίνει αλλαγή της νοοτροπίας των χρηστών.

Σε μια εποχή που συνεχώς εξελίσσεται, πρέπει να εξελίσσονται οι άνθρωποι και τα μέσα που χρησιμοποιούν ώστε αμφότερα να συμβάλλουν στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνικής πραγματικότητας. Με την κατάλληλη προσοχή και πρόληψη, οι κίνδυνοι μπορούν να περιοριστούν αν όχι να εξαλειφθούν, και τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν να αποτελέσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας εν γενει.

#edumethodology

Mon, 30 Jan 2017 01:48:24 +0000

Αναφερθήκαμε στα κοινωνικά δίκτυα όχι μόνο θεωρητικά, το είδαμε στη πράξη. Πραγματικά παρέχουν πολλές δυνατότητες, είναι ένα σύνολο σχέσεων και αλληλεπιδράσεων. Οι κόμβοι αντιπροσωπεύουν το άτομο και οι γραμμές τις συνδέσεις μεταξύ τους. Τα πλεονεκτήματά τους σημαντικά όπως εντοπισμός ψεύτικων προφίλ, εκτίμηση ψυχολογικών χαρακτηριστικών του ατόμου, εντοπισμός κρυφών διασυνδέσεων μεταξύ οργανισμών, βελτιστοποίηση της οργανωσιακής διασύνδεσης και επικοινωνίας μιας κοινωνικής δομής. Και στους οργανισμούς και στις κοινωνικές δομές και στις εταιρείες ακόμη και στα social media είναι χρήσιμο σε μεγάλο βαθμό.

Όμως τελικά πόσο ωφελούν τον άνθρωπο, πόσο σημαντικά είναι πραγματικά; Τι είναι ακριβώς; Μήπως εγκυμονεί κινδύνους με τη λάθος χρησιμοποίησή τους; Και τελικά μήπως χρησιμοποιούνται λάθος σήμερα;

Λόγω των κοινωνικών δικτύων έχει χαθεί η επικοινωνία, η συνεργασία, η κατανόηση. Υπάρχουν αρχές και αξίες που έχουν καταργηθεί ή έχουν αντικατασταθεί από αυτά. Έχει συμβεί, συμβαίνει καθημερινά το βλέπουμε όλοι μας και ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει μέτρο και δεν γνωρίζουμε πώς να τα χρησιμοποιήσουμε ώστε να μας είναι χρήσιμα, να μας εξυπηρετούν, να είμαστε δημιουργικοί και όχι να χαθούμε μέσα σ’ αυτά.

Όσο αφορά την έρευνα, την ποσοτική έρευνα, είναι αξιόλογα εργαλεία και μετρήσιμα αυτό είναι το σημαντικό ώστε να υπάρχουν σαφή και αντικειμενικά αποτελέσματα. Με την ποιοτική όμως με ποιο τρόπο μπορούν να χρησιμοποιηθούν;

Οι επιδράσεις των κοινωνικών δικτύων… #edumethodology

Sun, 29 Jan 2017 18:46:31 +0000

Ο όρος κοινωνικά δίκτυα αποτελεί νεολογισμό – αποδίδει τον αγγλικό όρο “social media” – και αναφέρεται σε διαδικτυακές εφαρμογές μέσα από τις οποίες άνθρωποι από όλο τον πλανήτη (κυρίως νέοι) ανταλλάσσουν πληροφορίες, φωτογραφίες, δεδομένα της προσωπικής τους ζωής και συνομιλούν. Γέννημα της συναρπαστικής τεχνολογικής εποχής μας, οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως ονομάζονται, κατέχουν τις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις των χρηστών του διαδικτύου, αντικαθιστούν και διαμορφώνουν έναν παράλληλο κόσμο επικοινωνίας, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας που δεν επηρεάζεται από τοπικούς ή χρονικούς περιορισμούς,έναν κόσμο εικονικό, με την έννοια ότι απέχει από τη φυσική επαφή, και συνάμα πραγματικό, αφού αναφέρεται στην πραγματική ζωή και την επηρεάζει.

Η μεγάλη απήχηση των κοινωνικών δικτύων οφείλεται στις εντυπωσιακές δυνατότητες που προσφέρουν όχι μόνο ως προς την επικοινωνία αλλά και την πληροφόρηση, την ψυχαγωγία και την επαγγελματική ζωή. Πιο συγκεκριμένα, τα κοινωνικά δίκτυα καταργούν τις αποστάσεις στην επικοινωνία, διευκολύνοντας τη διατήρηση της επαφής με ανθρώπους που βρίσκονται μακριά. Η επικοινωνία γίνεται “δια ζώσης”, μια δυνατότητα που δεν υπάρχει στα φυσικά κοινωνικά δίκτυα του πραγματικού περιβάλλοντος του ανθρώπου. Συνιστούν δίαυλο για την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των πολιτών, την άσκηση κριτικής και τη συμμετοχή στον πολιτικό βίο, πράγμα που παραπέμπει κατά κάποιον τρόπο σε μια πιο άμεση μορφή δημοκρατίας. Έπειτα, επιτρέπουν στον χρήστη να συμμετέχει σε κοινότητες ατόμων με κοινά ενδιαφέροντα, να μοιράζεται εμπειρίες, να συμπράττει και να καλλιεργεί τα ενδιαφέροντα του.Ακόμη, δίνουν τη δυνατότητα στον χρήστη να διαμορφώνει τη δημόσια εικόνα του και να προωθεί τους επαγγελματικούς τους στόχους, είτε αυτός κινείται στον χώρο του θεάματος και της πολιτικής, είτε δραστηριοποιείται στον χώρό των επιχειρήσεων, είτε είναι εργαζόμενος που επιδιώκει την επαγγελματική του ανέλιξη.

Μια προσεκτικότερη εξέταση, ωστόσο, αποκαλύπτει ότι η επικοινωνία μέσω κοινωνικών δικτύων εντείνει τη μοναξιά και εκθέτει τον χρήστη σε ένα φάσμα κινδύνων που συνδέονται με την ασφάλεια και την ιδιωτική του ζωή. Συγκεκριμένα, η επικοινωνία μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης λειτουργεί ως υποκατάστατο επικοινωνίας και ενισχύει την αποξένωση. Δεν προσφέρει τα συναισθηματικά οφέλη της συναναστροφής μεταξύ φίλων, επειδή απουσιάζει η αμεσότητα, η ζωντανή αλληλεπίδραση και η ζεστασία της πρόσωπο με πρόσωπο συνάντησης (βλέμμα, κινήσεις, χειρονομίες).Στηρίζεται σε ταυτότητες εικονικές και όχι πραγματικές και προσιδιάζει περισσότερο στις δημόσιες και όχι διαπροσωπικές σχέσεις. Υποβιβάζει την έννοια της φιλίας, η οποία στηρίζεται στην αμοιβαιότητα και την αλληλεγγύη και οδηγεί στον χρήστη στο εθισμό.Ακόμη, εκθέτει τον χρήστη σε κινδύνους κοινωνικού χαρακτήρα, αγού εγκυμονεί τον κίνδυνο παρενόχλησης. εκφοβισμού ή εξαπάτησης, εξαιτίας της ανωνυμίας ή της απόκρυψης της ταυτότητας των κακοπροαίρετων χρηστών, με αποτέλεσμα πολλές φορές να απειλείται η ζωή του ή η ψυχική του υγεία.

Επομένως, η εξάπλωση των κοινωνικών δικτύων στη ζωή των ανθρώπων και κυρίως των νέων αποτελεί μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, η οποία εμπεριέχει ευκαιρίες αλλά και απειλές. Γι΄αυτόν τον λόγο, το σχολείο, η οικογένεια και η πολιτεία οφείλουν να προετοιμάζουν και να εκπαιδεύουν τους χρήστες για την ασφαλή και ορθολογική χρήση των νέων μέσων, βοηθώντας τους να αποφύγουν τους κινδύνους και να αξιοποιούν τις ευκαιρίες της τεχνολογικά προηγμένης εποχής μας.

Κοινωνικά Δίκτυα- like- dislike!#edumethodology

Sun, 29 Jan 2017 16:12:33 +0000

Στο προηγούμενο μάθημα μας αναφερθήκαμε στα κοινωνικά δίκτυα, ο καθηγητής μας ,προσπάθησε να μας δείξει την ανάπτυξη ενός κοινωνικού δικτύου μέσα στον χώρο μας, ρωτώντας μας απλά μερικά ονόματα , κατάφερε να απεικονίσει κάποιες ομάδες που έχουν δημιουργηθεί μέσα στον χώρο.

Τι είναι όμως τα κοινωνικά δίκτυα; Είναι ένας νέος τρόπος επικοινωνίας; Είναι οι παρέες; Είναι οι φίλοι ; Είναι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων που γνωρίζουν πληροφορίες ο ένας για την ζωή του άλλου χωρίς στην ουσία να γνωρίζονται. Στηριζόμενη σε αυτό θα αναφερθώ στο πλέον ξεπερασμένο facebook! Πριν μερικά χρόνια αναπτύχθηκε το facebook ως μέσο κοινωνικής δικτύωσης για να μπορούμε να βρούμε παλιούς φίλους, παλιούς συμμαθητές , συναδέλφους και χαμένους συγγενείς.! Δεν ξέρω όμως εάν τελικά χρησιμοποιήθηκε έτσι ή απλά φτάσαμε σε ένα σημείο να έχει ο καθένας 1000 φίλους και 3000 like σε κάθε φωτογραφία του και στην ουσία να μην έχει κανέναν και να προσπαθεί έτσι να κρύψει την μοναξιά που μπορεί να νιώθει!

Μήπως τελικά καθόμαστε μπροστά σε έναν υπολογιστή ή ένα κινητό και χάνουμε την ουσία της ζωής; Μήπως πρέπει να σταματήσουν οι δημοσιεύσεις για το που βρισκόμαστε ανά πάσα στιγμή και για το πως νιώθουμε (ευλογημένη, ευτυχισμένη κ.α ) και να πάρουμε τους φίλους μας ένα τηλέφωνο για ένα καφέ, για να δούμε πως είναι; πως νιώθουν ; για μια βόλτα έστω και λίγων λεπτών . Έτσι ώστε να μην είναι όλα τόσο απρόσωπα και τόσο τυποποιημένα ! Να μην δείχνουμε την χαρά μας κάνοντας like και lol και την απογοήτευση μας κάνοντας dislike!

Εν κατακλείδι πιστεύω ότι τα κοινωνικά δίκτυα μπορεί να έχουν πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα ! Τα οφέλη όμως αλλά και οι επιβλαβείς συνέπειες των κοινωνικών δικτύων είναι θέμα προσωπικού χειρισμού του καθενός μας!

Little girl with balloons #edumethodology

Wed, 25 Jan 2017 19:39:57 +0000

Να με συγχωρησει ο φιλος Banksy που πηρα το graffiti του και το καταντησα ετσι!

#edumethodology #eduappreciative

Sat, 14 Jan 2017 20:45:17 +0000

Αξιολόγηση με επίκεντρο τον μαθητή …και τι σημαίνει αυτό πως γίνεται, με ποια κριτήρια; Εύκολη διαδικασία θα πει κάποιος, εφόσον υπάρχει έρευνα, υπάρχει μελέτη χρόνων και συγκεκριμένη μεθοδολογία πίσω από όλα αυτά.
Καταφέρνεις να ανταποκρίνεσαι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε όλα όσα σου ζητάνε; Μπορείς να έχεις μέθοδο ρυθμό και συγκεκριμένη εξέλιξη στη μάθηση σου; Καταφέρνεις να υπακούς στις απαιτήσεις των δασκάλων σου; Είσαι καλός μαθητής….
Τι γίνεται όμως με τον παράγοντα προσωπικότητα; Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και όπως και να το κάνουμε, δε γίνεται όλοι να αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο τρόπο καταστάσεις, προβλήματα και συμπεριφορές. Σε όλους μας έχει συμβεί να συμπαθήσουμε ή να αντιπαθήσουμε κάποιον, χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο…πόσο μάλλον ένας δάσκαλος ο οποίος έχει καθημερινή τριβή με τους μαθητές του. Τι γίνεται με όσους έχουν ιδιαίτερο ταπεραμέντο; με όλα αυτά τα παιδιά ‘τα άτακτα’ που θα κάνουν την πλάκα τους, θα γελάσουν, θα πειράξουν, θα ταρακουνήσουν την ηρεμία της τάξη. Πόσο αντικειμενικός μπορεί να είναι ο δάσκαλος και αν υποθέσουμε ότι τα καταφέρνει, εμείς πως θα μπορέσουμε να δεχθούμε ότι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι!
Όχι φίλοι μου, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δε μαθαίνουν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο βαρετό τρόπο. Χρειάζεται και το παιχνίδι, ο πειραματισμός, ο εναλλακτικός, ο καινοτόμος τρόπος που θα εξιτάρει και το πιο ανήσυχο πνεύμα, που θα παρακινήσει και την πιο ανατρεπτική φύση… Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να αποβάλλουμε προκαταλήψεις και στερεότυπα παλαιότερων εποχών και να δεχτούμε τη διαφορετικότητα, αλλά πάνω από όλα χρειάζεται η ενσυναίσθηση του εκπαιδευτικού. Μόνο τότε θα δούμε κάτι να αλλάζει…

#edumethodology ” Συνέντευξη, η συμπαραγωγή”

Tue, 10 Jan 2017 16:57:00 +0000

Υποκινήθηκα από τη συγκεκριμένη διαφάνεια του μαθήματος.

“Το αποτέλεσμα μιας συνέντευξης είναι πάντα μια “συμπαραγωγή” και των δυο, ερευνητή και συμμετέχοντα”.

Συνειρμικά μεταφέρθηκα στο θέατρο. Όπως κάθε παράσταση είναι μια συμπαραγωγή και των δύο, ηθοποιών και κοινού.

Αρκεί ένας ηθοποιός και ένας θεατής για να υπάρξει θέατρο αλλά όσες φορές και να παιχτεί ένα έργο καμιά παράσταση δεν είναι ίδια με την άλλη. Αυτό ισχύει και για τα δύο μέρη. Κάθε παράσταση γεννιέται την ώρα που ξεκινάει και πεθαίνει την ώρα που τελειώνει. Ούτε οι ηθοποιοί μπορούν να επανα-βιώσουν τη συγκεκριμένη εμπειρία ούτε οι αυριανοί θεατές μπορούν να δουν την ίδια παράσταση. Και πάνω και κάτω απ τη σκηνή, οι άνθρωποι καταθέτουν τον εαυτό τους και εκεί-στον ενδιάμεσο χώρο-συντελείται η μυστική συμφωνία, το πάντρεμα, το μαγείρεμα, η χημεία ή όπως αλλιώς θέλετε…

Οι ανάσες, οι σιωπές, τα σχόλια, τα γέλια, η διασπορά στις θέσεις, η προκατάληψη(θετική και αρνητική), η διαθεσιμότητα, η άνεση, η ζέστη, το κρύο, οι εξωτερικοί θόρυβοι, το αντίτιμο του εισιτηρίου, τα στενά παπούτσια, τα μη απενεργοποιημένα τηλέφωνα, οι προηγούμενες εμπειρίες, οι αυθεντικές αντιδράσεις, τα χειροκροτήματα, τα μη χειροκροτήματα, το μη λογοκριμένο συναίσθημα….Όλα αυτά περνάνε στους ηθοποιούς που κάτι πρέπει να τα κάνουν.

Και τα κάνουν.. μεγαλύτερες παύσεις, υπερβολές στην εκδραμάτιση, έμφαση. επανάληψη, ταχύτερο ή αργότερο ρυθμό, ροή, μέθεξη, σαρδάμ, ατυχήματα, παραλήψεις λόγο εκνευρισμού, ένταση λόγω ενθουσιασμού, απογοήτευση, θαμπάδα, λάμψη, φόβο, αποθέωση, βαθύτερη υπόκλιση…

Όσο το θεατρικό κείμενο, οι σκηνοθετικές οδηγίες και οι ατελείωτες ώρες προβών αποτελούν το πλαίσιο ασφαλείας γι αυτούς, ποτέ δεν είναι αρκετά προετοιμασμένοι, ποτέ δεν γνωρίζουν το αποτέλεσμα της κάθε παράστασης.

Όσο έμπειρος κι αν είναι ο ερευνητής, όσο προσεκτικά κι αν έχει σχεδιάσει τις ερωτήσεις του, αν δεν είναι ανοικτός στην εμπειρία της συμπαραγωγής τότε δεν διερευνά αληθινά.

Χρειάζεται κάθε φορά η συμβολή του θεατή-συμμετέχοντα και η μοναδικότητά του…έτσι συμπληρώνεται η εικόνα.

#edumethodology#

Mon, 09 Jan 2017 17:21:29 +0000

Η συνέντευξη είναι μια διαδικασία που επιτρέπει στον ερευνητή να αντλήσει πληροφορίες και δεδομένα μέσα από την ανάλυση του λόγου επιλεγμένων αλλά χαρακτηριστικών περιπτώσεων. Είναι ένα ερευνητικό εργαλείο το οποίο χρησιμοποιείται ως μέσο συλλογής πληροφοριών ελέγχου και ερμηνείας των ερευνητικών ερωτημάτων μιας έρευνας. Γενικά η συνέντευξη στηρίζεται στην ελεύθερη και ανοιχτή επικοινωνία προυποθέτει κάποια σχέση ανάμεσα στον συνεντευκτή και του ερωτώμενου και ως τεχνική άντλησης δεδομένων βοηθά τον ερευνητή όχι απλώς να πλησιάζει εις βάθος το θέμα του αλλά και να αξιοποιεί εμπειρίες και συναισθήματα και γενικά συναισθηματικού τύπου δεδομένα .

Οι συνεντεύξεις μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο κατηγορίες: α) τις δομημένες και β) τις ημι δομημένες. Επίσης έχουμε 1) τις εθνογραφικές συνεντεύξεις και 2) τις συνεντεύξεις μέσω διαδικτύου.

Για να πραγματοποιηθεί μία συνέντευξη ακολουθείτε κάποια διαδικασία:

1) επιλογή των ερωτώμενων του δείγματος

2) σχεδιασμός της συνέντευξης

3) προσέγγιση του ερωτώμενου

4) διεξαγωγή της συνέντευξης

5) αντιμετώπιση απρόβλεπτων καταστάσεων

6) ανάλυση υλικού

Συνέντευξη λοιπόν σημαίνει διάλογος αλληλεπίδραση επικοινωνία. Είναι η τέχνη να κάνεις τον άλλον να ανοίγεται και να απαντά με ειλικρίνεια.

#edumethodology

Mon, 09 Jan 2017 10:58:44 +0000

Συνέντευξη… Πώς γίνεται μια συνέντευξη? Είναι άραγε μια διαδικασία η οποία μαθαίνεται ή κάποιος πρέπει να έχει αυτό το «χάρισμα» της επικοινωνίας? Το μόνο σίγουρο θεωρώ είναι ότι η επιτυχία μια συνέντευξης δεν είναι εύκολα πράγμα.

Η συνέντευξη αποτελεί ένα εργαλείο έρευνας. Είναι ένας τρόπος συλλογής δεδομένων τα οποία αξιολογούνται για την πορεία των αποτελεσμάτων της έρευνας. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι διεξαγωγής μιας συνέντευξης. Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό ρόλο στο κομμάτι της τον έχει ο συνεντευκτής. Το ζητούμενο είναι να εκμαιεύσουμε αυθεντικές και αληθινές απαντήσεις. Όμως αυτό εξαρτάται απ’ τις προκαθορισμένες ερωτήσεις? Από τον συνεντευξιαζόμενο? Απ’ τον συνεντευκτή? Πιστεύω πως και όλα παίζουν τον δικό τους μοναδικό ρόλο θεωρώντας πως ο συνεντευκτής έχει πάλι τη μεγαλύτερη βαρύτητα. Μπορούμε να πούμε ακριβώς την ίδια φράση με πολλούς διαφορετικούς τρόπους (διαφορετικό τόνο φωνής, διαφορετικό στήσιμο σώματος, κινήσεις χεριών, ύπαρξη ή μη επιφωνημάτων, διαφορετικό ύφος γενικά). Θεωρώ πως η απαντήσεις θα είναι εξίσου διαφορετικές. Θέλω να επισημάνω λοιπόν ότι ο τρόπος του ο συνεντευκτής θα ρωτήσει, θα ανταποκριθεί(με οποιονδήποτε τρόπο) στις απαντήσεις είναι η αρχή και το τέλος μια εποικοδομητικής συνέντευξης. Θα πρέπει ναι μεν να βοηθά ώστε να εκμαιεύσει τα ζητούμενα αλλά ταυτόχρονα να μην καθοδηγεί τον συνεντευξιαζόμενο προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση ή αντίστοιχα να μην επηρεαστεί από αυτόν.

Επίσης ένα σημαντικό χαρακτηριστικό μιας συνέντευξης είναι η ύπαρξη αμεσότητας εντός ορίων! Θεωρώ πως δεν έχει σημασία το μέρος που θα πραγματοποιηθεί η συνέντευξη όσο η σχέση που θα υπάρχει μεταξύ συνεντευξιαζόμενου και συνεντευκτή. Στο βιβλίο των A.E. IVEY& N.B. GLUCKSTERN, ¨Συμβουλευτική: Βασικές δεξιότητες επιρροής¨ αναφέρει: « Η μισή μάχη έχει κερδηθεί όταν τιμάτε τον εαυτό σας. Η άλλη μισή όταν τιμάτε τον διπλανό σας». Η μισή μάχη λοιπόν κερδίζεται όταν τιμάμε τον εαυτό μας ως συνεντευκτή, έχοντας πλήρη γνώση του θέματος στο οποίο αναφερόμαστε και όντες πρόθυμοι να απαντήσουμε σε οποιαδήποτε διευκρινιστηκή ερώτηση και η άλλη μισή όταν τιμάμε τον συνεντευξιαζόμενο δείχνοντας το πόσο σημαντικό και βοηθητικό είναι για εμάς αρχικά η προθυμία του να συμμετάσχει σε αυτή τη διαδικασία, δείχνοντας ενδιαφέρον για τα όσα αναφέρει και ακούγοντάς τον προσεκτικά. Μέσα σε όλο αυτό η ύπαρξη της ενσυναίσθησης παίζει καθοριστικό ρόλο καθώς ο συνεντευκτής θα πρέπει όπως αναφέρθηκε να ακούει με ακρίβεια αλλά και να αισθάνεται τον εμπειρικό κόσμο του άλλου ατόμου.

Επιπλέον ο συνεντευκτής θα πρέπει να λάβει υπόψιν του το δείγμα με το οποίο θα συνεργαστεί για τη διεξαγωγή της συνέντευξης. Η συμπεριφορά σε όλα τα επίπεδα διαφέρει από χώρα σε χώρα και από πολιτισμό σε πολιτισμό. Στόχος του συνεντευκτή είναι να αποτελέσει ακροατής χρησιμοποιώντας συγκεκριμένη παρατηρήσιμη συμπεριφορά που να είναι κοινωνικά αποδεκτή. Γενικά η μέθοδος της συνέντευξης αποτελεί μια αρκετά πολύπλοκη, απαιτητική αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική διαδικασία! Βασική της προϋπόθεση να κατέχει ο συνεντευκτής τις δεξιότητες και ικανότητες και να τις χρησιμοποιεί με σωστό τρόπο.

συνέντευξη- the story we don’t want to see#edumethodology

Mon, 09 Jan 2017 10:44:38 +0000

Στο άκουσμα και μόνο της λέξης “συνέντευξη” , τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από τη μία η γέννηση μιας ελπίδας για μια ευκαιρία…. έναν νέο “δρόμο” που ανοίγεται (διάπλατα;) μπροστά σου και από την άλλη… φόβος… φόβος για το τι θα αντιμετωπίσει κανείς πίσω από αυτήν την κλειστή πόρτα. Η συνέντευξη είναι λέξη ηχηρή. Σαν ένα καμπανάκι που χτυπάει ασταμάτητα μέχρι να εισέλθεις, διέλθεις και παρέλθεις από αυτήν τη διαδικασία.

Ωστόσο, είναι όλοι οι άνθρωποι σε θέση να πάρουν μία συνέντευξη; Χρειάζονται γνώσεις και δεξιότητες προς τούτο; Όλοι όσοι μπήκαν στη διαδικασία να πάρουν μία συνέντευξη ήταν λόγω της θέσης τους και μόνο ; Πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα.

Η συνέντευξη θα έπρεπε να είναι μια αντικειμενική διαδικασία αξιολόγησης της καταλληλότητας ενός προσώπου για μια συγκεκριμένη θέση. Δεν πρέπει να βασίζεται στα τυπικά προσόντα. Γιατί αν αρκούσαν τα τυπικά προσόντα, ποιος ο λόγος να διεξάγεται η συνέντευξη;

Με “ενοχλούν” οι άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα τι περιλαμβάνει ο όρος ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ αλλά ούτε θα μπουν ποτέ στη διαδικασία να μάθουν γιατί απλά και μόνο η θέση τους, τους επιτρέπει να πράξουν τοιουτοτρόπως. Δεν τους ενδιαφέρει να διεξάγουν σωστά αυτή τη διαδικασία παρά μόνο να κάνουν επίδειξη δύναμης και θέσης. Αυτοί οι άνθρωποι δε θα έπρεπε να βρίσκονται σε μια τέτοια θέση και όμως βρίσκονται.

Από την έτερη πλευρά δε, οι συνεντευξιαζόμενοι και στην σκέψη μόνο αυτής της διαδικασίας μπαίνουν στη διαδικασία να προετοιμάζονται για το πως θα εντυπωσιάσουν τον συνεντευξιαστή και πώς θα “πάρουν” την πολυπόθητη θέση!! Το σημαντικό, όμως, είναι η αυθεντικότητα και όχι ένα καλοστημένο πιόνι που θα απαγγείλλει το “ποίημα”. Προετοιμασμένοι να απαντήσουν ό,τι αρέσει στα ώτα.

Όμως, το πρόβλημα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση που πλέον είναι πάγια. Σε πλείονες περιπτώσεις έχουμε: συνεντευξιαστές αμείλικτους, εκμεταλλευόμενους της θέσης και της ισχυός τους, χωρίς ίχνος ουσιαστικών γνώσεων, ηθών, αρχών και στοιχειώδους ευγένειας και συνεντευξιαζόμενους φοβισμένους και προετοιμασμένους να δώσουν τετριμμένες απαντήσεις καταλαμβάνοντας την πολυπόθητη θέση.

Εν τέλει, πώς εμπιστεύεται κανείς τη διαδικασία της συνέντευξης ως της πλέον αξιόπιστης και αντικειμενικής για την επιλογή του κατάλληλου προσώπου; Πώς αξιολογούνται το βιογραφικό σημείωμα, η ουσιαστική γνώση, το ήθος και οι αρχές;

Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουμε αν υπάρχει αντικειμενικότητα και αμεροληψία στην επιλογή κάποιου όταν οι συνεντευξιαστές είναι άνθρωποι με αδυναμίες σαν όλους τους υπόλοιπους;

epitihis sinedeyksi#edumethodology

Sun, 08 Jan 2017 22:35:25 +0000

Η συνέντευξη είναι ένα από τα εργαλεία της ερευνητικής μεθοδολογίας που μας επιτρέπει να εκμαιεύσουμε ποιοτικά αποτελέσματα μίας ερευνητικής πρότασης. Ξέρουμε πως πάντα μέσα από το διάλογο μπορούν να πλησιάσουν περισσότερο δύο συνομιλητές και να παραχθεί ένα καλύτερο αποτέλεσμα, πιο βελτιωμένο που θα οδηγήσει το σκεπτόμενο άνθρωπο ένα βήμα πιο μακριά την σκέψη του. Έτσι και η συνέντευξη αν επιτευχθεί σωστά μπορεί να οδηγήσει την έρευνα σε άγνωστα και αινιγματικά μονοπάτια.

Νομίζω ότι συνοπτικά αλλά ταυτόχρονα πολύπλοκα η επιτυχία μιας συνέντευξης έγκειται στην άποψη του Holstein & Gubrium, 1995 ότι πρόκειται για ένα διαπροσωπικό δράμα. Μία πράξη δηλαδή μεταξύ δύο ατόμων που επικοινωνούν που έχουν προκαθορισμένους ρόλους ως προς την διάκριση πομπού και δέκτη. Η ανταλλαγή των πληροφοριών για να ευοδώσει περισσότερα αποτελέσματα θα πρέπει να γίνεται στο φυσικό χώρο του συνεντευξιαζόμενου καθώς και με τρόπο διακριτικό και σύμφωνο με τους ρυθμούς του ατόμου αυτού, και πάντα με αναφορά σε έναν καταγεγραμμένο άξονα ιδεών. Σπουδαίο ρόλο σίγουρα διαδραματίζει και το ήθος και ο τρόπος του ατόμου που διεξάγει τη συνέντευξη, καθώς παρότι είναι ένα σπουδαίο εργαλείο έρευνας έχει τελείως υποκειμενική ισχύ, δεν είναι αναπαράξιμο και οδηγείται και καταλήγει πάντα σύμφωνα με την ικανότητα του ατόμου να μπορεί να προσεγγίσει τους άλλους, να τους κάνει με ένα τρόπο να νιώσουν άνετα και να ανοιχτούν, νοιώθοντας ασφάλεια ότι δεν θα κριθούν. Αυτά είναι κάποια από τα εφόδια που θα έκαναν μία συνέντευξη επιτυχή.

#edumethodology- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Sat, 07 Jan 2017 13:52:39 +0000

Συνέντευξη σαν όρος είναι η διαδικασία κατά την οποία ένας δημοσιογράφος- ερευνητής θέτει ερωτήσεις προφορικά σε κάποιον για να μάθει την άποψή του για διάφορα θέματα, να μάθει προσωπικές πληροφορίες, κλπ., και οι απαντήσεις γνωστοποιούνται σε ευρύτερο κοινό. Δηλαδή, είναι ένα ερευνητικό εργαλείο το οποίο χρησιμοποιείται ως μέσο συλλογής πληροφοριών, ελέγχου και ερμηνείας των ερευνητικών ερωτημάτων μιας έρευνας. Η συνέντευξή δεν στηρίζεται μόνο στις απαντήσεις που θα καταγράψει από το συνεντευξιαζόμενο. Ο δημοσιογράφος έχει την εμπειρία να μπορεί να αντιληφθεί αν ο συνεντευξιαζόμενος απαντά με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις του. Αυτό δεν είναι πάντα έγκυρο και δεδομένο πως μπορεί να το αντιληφθεί ο ερευνητής- δημοσιογράφος. Ωστόσο, κάποια στοιχεία που μπορεί να αντιληφθεί την ώρα της συνέντευξης είναι στοιχεία μη γλωσσικής επικοινωνίας (έκφραση προσώπου, στάση σώματος, χειρονομίες, τόνος φωνής, ύφος).

Γενικά η συνέντευξη στηρίζεται στην ελεύθερη και ανοιχτή επικοινωνία είναι ένας τρόπος να ανακαλύψει ο ερευνητής τι σκέφτονται και τι αισθάνονται οι ερωτώμενοι. Η συνέντευξη ως εργαλείο έχει πολλά πλεονεκτήματα όπως αναφέρθηκε και παραπάνω. Δίνει ευκαιρίες να διευκρινιστούν κάποιες απαντήσεις, να γίνουν επιπλέον ερωτήσεις μέσω της αμεσότητας της λεκτικής επικοινωνίας. Ένα και βασικό μειονέκτημα της είναι πως επειδή είναι εργαλείο που βασίζεται σε απαντήσεις σε προφορικό λόγο και στην ελεύθερη έκφραση πολλές φορές τα λόγια του ερωτώμενου αλλοιώνονται από τον δημοσιογράφο είτε άθελα είτε εσκεμμένα. Γι αυτό το λόγο, η συνέντευξη είναι καλό να ηχογραφείται, αφού προηγουμένως έχετε συνεννοηθεί και έχετε ζητήσει την άδεια.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ:

Διάλογος
Αλληλεπίδραση
Επικοινωνία

ΣΤΟΧΟΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ:

Αποκάλυψη απόψεων
Αποκάλυψη αντιλήψεων
Αποκάλυψη συμπεριφορών
Αποκάλυψη στάσεων
Αποκάλυψη εμπειριών
Αποκάλυψη ερμηνειών
Αποκάλυψη εμπειριών του ερωτώμενου

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΩΝ ΣΕ:

α) Δομημένες (Έχουν αυστηρή μορφή και βασίζονται σε πρωτόκολλα).

β) Ημι δομημένες ( Έχουν ανεπίσημο χαρακτήρα συζήτησης ανάμεσα στον ερευνητή και τον συμμετέχοντα

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΝΟΣ ΙΚΑΝΟΥ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΑΣΤΗ- ΕΡΕΥΝΗΤΉ- ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ:

Ικανότητα να οικοδομεί σχέσεις εμπιστοσύνης
Να δημιουργεί κλίμα εμπιστοσύνης
Να ακούει τον συνομιλητή του με ενδιαφέρον
Να παρακολουθεί και να αντιδρά στα λεγόμενα έτσι ώστε, να υπάρχει ώθηση να αποκαλύψει περισσότερες πληροφορίες
Ενθαρρυντικές εκφράσεις προσώπου χεριών (χειρονομίες)
Στάση φιλική
Να εκπέμπει εχεμύθεια
Αντιμετώπιση δυσκολιών και απρόβλεπτων καταστάσεων

Τέλος, η συνέντευξη ανήκει στη ποιοτική έρευνα διότι εξετάζονται οι απόψεις του ερευνώμενου πληθυσμού, εστιάζοντας στις οπτικές γωνίες υπό τις οποίες τα άτομα βιώνουν και αισθάνονται τα γεγονότα (Bird, & συν., 1999:320). Επομένως, η ποιοτική έρευνα είναι μία προσέγγιση σε βάθος, με στόχο την ανάλυση και την ερμηνεία ποιοτικών στοιχείων.

Χαρακτηριστικά Συνέντευξης!#edumethodology

Fri, 06 Jan 2017 17:06:23 +0000

Πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσο εύκολο είναι να κάνεις μια συνέντευξη; Τι χρειάζεται; Θα δεχτεί ο ερωτώμενος να απαντήσει; Θα ανοίξει την πόρτα του ή μήπως θα φοβηθεί; Και εάν απαντήσει θα δώσει αληθινές πληροφορίες ή μήπως θα φοβηθεί;

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, για να κατανοήσουμε την έννοια της συνέντευξης. Η συνέντευξη είναι ένας τρόπος έρευνας, ο οποίος αποσκοπεί στην εκμαίευση εμπειρικών δεδομένων σχετικά με ένα φαινόμενο μέσω ερωτήσεων προς ένα εμπλεκόμενο άτομο και καταγραφής και ανάλυσης των απαντήσεων του.

Οι συνεντεύξεις διακρίνονται σε δομημένες και σε ημιδομημένες.

Στις δομημένες συνεντεύξεις , οι ερωτήσεις είναι προκαθορισμένες , ακολουθούν μια συγκεκριμένη σειρά και έτσι ο ερευνητής αποσκοπεί στην μείωση των διαφορών στον τρόπο που τίθενται οι ερωτήσεις , έτσι ώστε οι διαφορές στις απαντήσεις να είναι συγκρίσιμες.

Αντίθετα στις ημιδομημένες συνεντεύξεις. ο ερευνητής αποσκοπεί μέσα από ένα ανοιχτό σχήμα συνέντευξης , να δώσει ο ίδιος ο ερωτώμενος τις δικές του πληροφορίες χωρίς να βασίζεται σ’ ένα τυποποιημένο ερωτηματολόγιο και έτσι οι απαντήσεις του ερωτώμενου θα συμβάλλουν στην διαμόρφωση των ερωτήσεων, αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι ο συνεντευκτής θα έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα άνετο και φιλικό περιβάλλον

Ωστόσο ανεξάρτητα από ποιον τύπο συνέντευξης θα επιλέξει να ακολουθήσει ο συνεντευκτής, θα πρέπει να υπάρχουν και κάποια χαρακτηριστικά στην συνέντευξη , έτσι ώστε να είναι επιτυχημένη.

Αρχικά , αυτό που πρέπει να προηγηθεί της συνέντευξης θα πρέπει να είναι μια ενημέρωση προς τους ερωτώμενους. Η οποία μπορεί να γίνει είτε με την μορφή της επιστολής είτε μέσω των ΜΜΕ ή ακόμη και μέσω διαδικτύου, έτσι ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν για την διεξαγωγή της έρευνας και να αποφευχθούν αρνητικές απαντήσεις.

Ακόμη ένα άλλο χαρακτηριστικό , το οποίο εξασφαλίζει ασφάλεια στους ερωτώμενους είναι ότι ο συνεντευκτής θα πρέπει να διαθέτει κάποια ταυτότητα έτσι ώστε να αποδεικνύεται η ιδιότητα του, ο σκοπός της έρευνας και ο οργανισμός που τον υποστηρίζει.

Τέλος ένα άλλο στοιχείο είναι η γενική εντύπωση που δημιουργεί ο συνεντευκτής στους ερωτώμενους στην πρώτη τους επαφή ( η εμφάνιση, η συμπεριφορά του , ο τόνος της φωνής του) καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της έρευνας.

Με την προϋπόθεση λοιπόν ότι έχουμε αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούμε να προχωρήσουμε στην διεξαγωγή μιας συνέντευξης , από την οποία θα αντλήσουμε κάποια δεδομένα για να προχωρήσουμε ύστερα στην ανάλυση τους.

Οδηγίες για συνεντευξιαστές και συνεντευξιαζόμενους#edumethodology

Thu, 05 Jan 2017 11:55:19 +0000

Πότε μία συνέντευξη θεωρείται επιτυχημένη και πότε τα ευρήματά της, όταν χρησιμοποιείται ως εργαλείο έρευνας, συμβάλλουν στην εκμαίευση της αλήθειας; Προσωπικά πιστεύω ότι όταν πραγματοποιείται ούσα στοχοθετημένη, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για δομημένη, ημιδομημένη ή τελείως αδόμητη, τότε τις περισσότερες φορές, και εφόσον αναπτυχθεί μια σχέση εμπιστοσύνης και οικειότητας μεταξύ συνεντευξιαστή και συνεντευξιαζόμενου, τα αποτελέσματα είναι θετικά.

Όλα ξεκινούν από το αν υπάρχουν οι σωστές προδιαγραφές και βάσεις για την εξέλιξη και τα αποτελέσματα μιας συνέντευξης. Όταν συντελείται στο φυσικό περιβάλλον του συνεντευξιαζόμενου, υπό συνθήκες ηρεμίας και έχοντας την αίσθηση ότι πρόκειται για ένα είδος χαλαρής κουβέντας, με συγκεκριμένο περιεχόμενο αφενός αλλά αφετέρου και με διάθεση πραγματοποίησης μιας συμπαραγωγής με τον συνεντευξιαστή, τότε τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Σημασία έχει να γίνει καλή αρχή με ερωτήσεις που έχουν τη θέση “ερεθίσματος” και που θα δημιουργήσουν το αίσθημα της ασφάλειας και της οικειότητας στον συντευξιαζόμενο ώστε εμμέσως να οδηγήσει εκείνος την κουβέντα προς την κατεύθυνση που επιθυμεί ο συνεντευξιαστής και με την ελπίδα ότι θα του αποκαλύψει και πράγματα που τυχόν ούτε ο ίδιος δεν είχε φανταστεί ή προγραμματίσει ότι θα ειπωθούν.

Επίσης τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία του συνεντευξιαζόμενου άρα και στην εξέλιξη και πορεία της συνέντευξης αλλά και στα αποτελέσματά της. Η ύπαρξη παραδείγματος χάρη ενός κινητού τηλεφώνου αντί μαγνητοφώνου το οποίο θα ηχογραφεί την συζήτηση μειώνει αισθητά το στρες και την ανασφάλεια που πολλές φορές αισθάνεται ο συνεντευξιαζόμενος.

Το κυριότερο όλων κατά τη γνώμη μου είναι το γεγονός ότι ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συνέντευξη ως εργαλείο έρευνας εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό το προσωπικό-υποκειμενικό στοιχείο , έχει να κάνει με την σύμπραξη τουλάχιστον δύο ατόμων και την δημόσια πολλές φορές έκθεση του ενός εξ αυτών, επομένως η διερεύνηση της αλήθειας πέρα και έξω από εμάς αποτελεί ένα δύσκολο στοίχημα που προϋποθέτει εμπειρία, προσπάθεια και αφοσίωση!

Η συνέντευξη #edumethodology

Wed, 04 Jan 2017 20:54:43 +0000

Με τον όρο “συνέντευξη” εννοούμε την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία ερευνητή – υποκειμένου, προκειμένου να συζητηθεί και να διερευνηθεί ένα θέμα ή πρόβλημα.Με την συνέντευξη ο ερευνητής συγκεντρώνει πληροφορίες για ένα θέμα ή πρόβλημα, που τον ενδιαφέρει, σε ποικίλους χώρους (οικογένεια, χώρο εργασίας) και σε διάφορες χρονικές στιγμές (πρωί, μεσημέρι, βράδυ), το διερευνά και το μελετά σε βάθος. Ακόμη, διερευνά, όχι μόνο τις γνώσεις και τις πληροφορίες, που διαθέτει ένα υποκείμενο για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά και τις στάσεις, τις επιθυμίες, τις προτιμήσεις, που αυτό έχει για το ίδιο θέμα.

Συγκεκριμένα, οι συνεντεύξεις ποικίλουν ως προς το περιεχόμενο και ως προς τη δομή τους. Ταξινομούνται, συνήθως, σε δύο βασικές κατηγορίες

Τη δομημένη συνέντευξη : Πρόκειται για συνέντευξη, η οποία απαιτεί να υπάρχουν σαφείς και προκαθορισμένες ερωτήσεις. Σ΄όλα τα υποκείμενα υποβάλλονται οι ίδιες ερωτήσεις, με την ίδια σειρά και με τον ίδιο τρόπο, ώστε να μπορούν να γίνουν συγκρίσεις στα αποτελέσματα. Οι ερωτήσεις μπορεί να είναι “ανοιχτές”, “κλειστές” ή και από τα δύο είδη. Οι απαντήσεις καταγράφονται αμέσως από τον ερευνητή στο ίδιο έντυπο, που είναι οι ερωτήσεις, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις καταγράφονται σε μαγνητόφωνο, εφόσον, όμως, αυτό γίνει αποδεκτό από τα υποκείμενα. Η μαγνητοφώνηση των απαντήσεων θεωρείται ως ο καλύτερος τρόπος, γιατί καταγράφονται πιστά οι απαντήσεις των υποκείμενων σε κάθε ερώτηση, χωρίς παραποιήσεις, παρανοήσεις και παραλείψεις.
Τη ημι-δομημένη συνέντευξη : Βασικό γνώρισμα έιναι ότι ο ερευνητής δεν χρησιμοποιεί αυστηρά δομημένες ερωτήσεις. Δίνει κάθε φορά ένα ερέθισμα και το υποκείμενο αφήνεται να εκφράσει ελεύθερα και αβίαστα, τις όποιες σκέψεις,εμπειρίες, συναισθήματα. Η παρέμβαση του ερευνητή είναι περιορισμένη και γίνεται μόνο για να ανατροφοδοτήσει το υποκείμενο όταν χρειάζεται ή για να το επαναφέρει στο θέμα, όταν ξεφεύγει. Τίποτε, όμως, δε γίνεται απρογραμμάτιστα και στην τύχη. Υπάρχουν σαφείς τομείς για διερεύνηση και στόχοι, που επιδιώκεται να επιτευχθούν. Φαίνεται εύκολο, όμως, απαιτεί αυξημένες ικανότητες εκ μέρους του ερευνητή, αφού εκτός από καλός ακροατής χρειάζεται να είναι πολύ καλός συζητητής.

Η συνέντευξη,όμως, επειδή απαιτεί προσωπική λεκτική επικοινωνία, για να είναι αποδοτική, χρειάζεται να εξασφαλίζει όλες τις βασικές προυποθέσεις, που απαιτεί μια τέτοια επικοινωνία, όπως για παράδειγμα : κοινό γλωσσικό κώδικα ανάμεσα στον ερευνητή και στο υποκείμενο, σαφήνεια και ακρίβεια στις ερωτήσεις, εμπιστοσύνη του υποκειμένου προς τον ερευνητή, άνεση χρόνου, κατάλληλος χώρος,ώστε η ομιλία να είναι απρόσκοπτη, κ.α.

Επομένως, η συνέντευξη δεν είναι μόνο τεχνική για την διαπραγμάτευση ενός θέματος, αλλά είναι μια σχέση, που αναπτύσσεται ανάμεσα στα άτομα, που επικοινωνούν. Μια σχέση που προσδιορίζεται ανάλογα και από το ρόλο, που κάθε άτομο παίζει σ΄αυτή, από τις αντιλήψεις που έχει για διάφορα θέματα, από το βαθμό κατανόησης της συμπεριφοράς του άλλου.

Συνέντευξη #edumethodology

Wed, 04 Jan 2017 19:53:07 +0000

Παρακολουθώντας το παραπάνω βίντεο αναρωτιόμουν … ιστορικά πότε εμφανίσθηκε η συνέντευξη; και τελικά έχει αλλάξει καθόλου ο τρόπος από τότε που εμφανίσθηκε;

Κατά την κρίση μου δυστυχώς η συνέντευξη είναι ο χειρότερος τρόπος επικοινωνίας και συλλογής πληροφοριών. Δεν θα μπορούσα να βρω πολλά θετικά, παρά μόνο ότι σε ορισμένες περιπτώσεις είναι “αναγκαίο κακό”. Όταν υπάρχει μία πρώτη επαφή αγνώστων ατόμων και υπάρχει εκ των προτέρων μία ιεράρχηση ρόλων μεταξύ τους.

Η άρνηση αυτή ίσως να προέρχεται από την συνειδητοποίηση ότι το μέσο αυτό, είναι πολύ ευάλωτο στον έλεγχο. Από τη στιγμή που χάνεται ο αυθορμητισμός και είναι δυνατό να προετοιμαστεί τόσο ο συνεντευξιαζόμενος όσο και εκείνος που παίρνει συνέντευξη, η συνέντευξη μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε χειραγώγηση των μαζών, κατεύθυνση του όχλου και να αποτελέσει ένα ισχυρό όπλο σε λάθος άτομα. Ακόμη και στο χώρο εργασίας, οι υποψήφιοι είναι δυνατό να παρέχουν ψευδείς και ωραιοποιημένες απαντήσεις εύηχες στα ώτα των εργοδοτών, από τη στιγμή που κυκλοφορούν τόσες πληροφορίες προετοιμασίας για την σημαντική στιγμή της συνέντευξης. Το αποτέλεσμα είναι τις περισσότερες φορές αναξιόπιστο και οι πληροφορίες ψευδείς, μέσα από ελεγχόμενη διαδικασία με συγκεκριμένο σκοπό και αποτέλεσμα κάθε φορά.

Μόνο μία απροετοίμαστη συνέντευξη θα μπορούσε να δώσει κάποια σχετικά ακριβή αποτελέσματα. Αλλά ακόμη και σε αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να αναλυθούν με καχυποψία.

Όσο όμως επικεντρωνόμαστε στο “απροετοίμαστο” της συνέντευξης τόσο βγαίνουμε από τον ορισμό της συνέντευξης και μπαίνουμε στο επίπεδο της συζήτησης και του διαλόγου. Ενώ όσο περισσότερο επικεντρωνόμαστε στο ελεγχόμενο εύρος απαντήσεων, μπαίνουμε στο επίπεδο άλλης μορφής έρευνας, όπως πχ στατιστικής.

Τελικά η συνέντευξη κατά τη γνώμη μου, δεν θα μπορούσε από μόνη της να “σταθεί” σαν αξιόπιστη μέθοδος έρευνας. Παρά μόνο υποβοηθητικά, σε συνδυασμό με άλλου είδους πρακτικές, και μεθοδολογίες ερευνών.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΕΧΕΙ ΗΘΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ;#edumethodology

Tue, 03 Jan 2017 19:03:00 +0000

Η παρατήρηση όπως έχουμε διδαχθεί είναι μια μορφή συλλογής δεδομένων όπου καταγράφει με συστηματικό τρόπο τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις των ατόμων και όχι μόνο στο κοινωνικό τους περιβάλλον. Πώς όμως θα καταφέρει ο ερευνητής-παρατηρητής να καταγράψει και να μεταφέρει τα δεδομένα όπως έχουν ειπωθεί ή διαδραματιστεί χωρίς να αλλοιωθεί κάτι από αυτά; Επιπλέον ο παρατηρητής έχει γυμνάσει τόσο καλά τα μάτια του ώστε να μην του ξεφύγει κάποια σημαντική λεπτομέρεια ή να μην παρερμηνεύσει κάτι; Η παρατήρηση ως επί το πλείστον εφαρμόζεται στον φυσικό τόπο και χρόνο όπου διαδραματίζονται τα κοινωνικά φαινόμενα, οπότε ο ερευνητής μπορεί να εντοπίσει τα αληθινά στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα της κοινότητας ή κοινωνίας που παρατηρεί. Ο ερευνητής που εισέρχεται σε μία ομάδα ή κοινότητα ατόμων καθώς και σε μία κατάσταση χρειάζεται να βρει τρόπους επικοινωνίας μαζί τους αλλά και να προσδιορίσει τον δικό του ρόλο στην ομάδα αυτή. Για όσο διάστημα διαρκεί η παρατήρηση ο ερευνητής χρειάζεται να παρατηρεί και να καταγράφει συνεχώς τις αντιδράσεις, τις συμπεριφορές, τις στάσεις, τις εκδηλώσεις και γενικά οτιδήποτε σχετίζεται με αυτό στο οποίο έχει εστιάσει την παρατήρησή του. Οπότε, ο ερευνητής παίζει τον ρόλο του άγρυπνου φρουρού ο οποίος δεν κάνει τίποτα άλλο από το να παρατηρεί τον στόχο του και να καταγράφει ατόφια αυτά τα οποία παρατηρεί. Πόσο εύκολο και αβασάνιστο είναι αυτό το κομμάτι όταν ο ίδιος ο παρατηρητής είναι και άνθρωπος κουβαλώντας την κουλτούρα του και τα δικά του πιστεύω τα οποία έχει άραγε την δύναμη να τα παραγκωνίσει για χάρη της έρευνας; Η παρατήρηση λοιπόν, χρειάζεται ιδιαίτερες ικανότητες του ερευνητή και ενέχει αρκετούς μεθοδολογικούς κινδύνους κυρίως σε ότι αφορά την αξιοπιστία και την εγκυρότητα, διότι πάντα μένει ανοικτό το ζήτημα της αντικειμενικότητας κι αμεροληψίας κατά την καταγραφή των γεγονότων. Η λέξη κλειδί για τον παρατηρητή είναι να καταφέρει να διεισδύσει τόσο πολύ σε μία ομάδα, σε μια κατάσταση ώστε να ενσωματωθεί σε αυτό που ερευνά και να καταφέρει την σύμπραξη ή ταύτιση μαζί τους ώστε να καταγράψει και να ερμηνεύσει τελικά σκέψεις, συναισθήματα, στάσεις, αντιλήψεις και εμπειρίες. Στο σημείο αυτό μπαίνει και το ηθικό στοιχείο που σχετίζεται με τον τρόπο που θα διεισδύσει ο παρατηρητής σε μία ομάδα καθώς και από την χρήση των ερευνητικών αποτελεσμάτων. Η αποκάλυψη της ταυτότητας ή ( όχι ) της επαγγελματικής ταυτότητας του παρατηρητή γίνεται πάντα σε συνάρτηση με το είδος της έρευνας και κρύβει πολλά διλήμματα. Ο συγκαλυμμένος τρόπος διείσδυσης σε μία ομάδα έχει το πλεονέκτημα ότι επιτρέπει την είσοδο σε κλειστές κοινότητες όμως για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο απαιτείται η χρήση δόλου και αυτό κρύβει πολλά δεοντολογικά ερωτηματικά και κινδύνους. Τέτοιου είδους παρατήρηση θα μπορούσε να θεωρηθεί η μελέτη μιας ψυχιατρικής περίπτωσης ή μελέτη της συμπεριφοράς των εργαζόμενων σε μία επιχείρηση ή ένα κατάστημα. Επίσης το πως θα χρησιμοποιήσει τα δεδομένα και τις πληροφορίες που συνέλεξε με τον έναν ή άλλο τρόπο ένας ερευνητής μέσω της παρατήρησης, αποτελεί ένα ακόμη λεπτό ζήτημα καθώς η δημοσιοποίηση των στοιχείων μπορεί π.χ να εκθέσει την ομάδα και τελικά να αποβεί εις βάρος της. Βλέπουμε λοιπόν ότι παρατήρηση είναι η τέχνη να διεισδύσεις στην πραγματικότητα του άλλου γι αυτό λοιπόν κρίνεται απαραίτητο να γίνεται με ενσυναίσθηση και διακριτικότητα και να ερμηνεύσεις όσα γίνονται με αντικειμενικότητα.

Παρελθόν- παρόν- μέλλον…#edumethodology

Thu, 29 Dec 2016 18:05:56 +0000

Ο όρος συνέντευξη υπήρχε από πολύ παλιά μέχρι σήμερα, παραμένει αναλλοίωτος και θα συνεχίσει να μένει έτσι και στο μέλλον. Ο τρόπος. ο τόπος και τα μέσα διεξαγωγής όμως εξελίσσονται και προσαρμόζονται στις αλλαγές που επιτάσσει η κάθε κοινωνία. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε παρατηρώντας τις εικόνες που υπάρχουν στις διαφάνειες του μαθήματος οι οποίες μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση.

Αρχικά παρατηρούμε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του παρελθόντος να δείχνει τον ερευνητή καθισμένο σε ένα καρεκλάκι και μπροστά του τον συνεντευξιαζόμενο να κάθετε σταυροπόδι στο χώμα. Στην εικόνα αυτή ο ερευνητής βρίσκεται στον τόπο της έρευνας που διεξάγει. Η στάση που κάθονται οι άνδρες με την υψομετρική διαφορά μεταξύ τους φανερώνει μια υπεροχή και ανωτερότητα του ερευνητή έναντι του άλλου άνδρα. Στην δεύτερη έγχρωμη πλέον εικόνα βλέπουμε μια γυναίκα καθισμένη πίσω από ένα γραφείο να παίρνει συνέντευξη από έναν άνδρα. Παρατηρούμε μια τυπική και απόμακρη στάση ανάμεσα στην γυναίκα ερευνητή και τον άνδρα. Η εικόνα αυτή φανερώνει την ισότητα των δύο φύλλων καθώς δεν υπάρχει υψομετρική διαφορά ανάμεσά τους.

Στις δύο επόμενες φωτογραφίες παρατηρούμε τον ερευνητή να έρχεται πιο κοντά με τον συνεντευξιαζόμενο. Οι δύο γυναίκες ερευνήτριες βρίσκονται κοντά στους συνεντευξιαζόμενους και διεξάγουν μια πιο χαλαρή συζήτηση- συνέντευξη. Αυτό δείχνει την αμεσότητα και την οικειότητα που θέλουν να κατακτήσουν προκειμένου να συλλέξουν αξιόπιστα στοιχεία. Τέλος η τελευταία εικόνα αντικατοπτρίζει τόσο το παρόν αλλά και το μέλλον που θα έχουν οι συνεντεύξεις. Σε αυτή παρατηρούμε την διεξαγωγή μιας συνέντευξης μέσο υπολογιστή. Ο άνδρας χαλαρός στον καναπέ του με ένα “χαλαρό” ντύσιμο από την μέση και κάτω και ένα επίσημο από την μέση και πάνω. Ο τόπος και ο τρόπος διεξαγωγής της συγκεκριμένης συνέντευξης δείχνει την νέα τροπή που παίρνει αυτή.

Πιστεύω ότι η συνέντευξη μέσο υπολογιστή μπορεί να διευκολύνει πάρα πολύ στην διεξαγωγή της, ωστόσο την θεωρώ απρόσωπη καθώς υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ του ερευνητή και του συνεντευξιαζόμενου.

Κλείνοντας λοιπόν βλέπουμε μέσα από τις εικόνες την εξέλιξη που έχει μια συνέντευξη στο χρόνο.

εθνογραφική συνέντευξη#edumethodology

Thu, 29 Dec 2016 17:15:29 +0000

Η ημι-δομημένη εθνογραφική συνέντευξη, κέντρισε τον ενδιαφέρον μου κι όχι μόνο το δικό μου πιστεύω.Πραγματικότητα είναι ότι, όταν ο συνεντευξιαζόμενος βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον και δεν νιώθει ότι του παίρνουν συνέντευξη,βγάζει από πάνω του ένα αγχωτικό φορτίο που αναγκαστικά βιώνει, όταν προετοιμάζεται να έρθει αντιμέτωπος με συγκεκριμένα δεδομένα. Νέο δεδομένο είναι όταν του ειπωθεί και μόνο, ότι θα δώσει συνέντευξη. Αυτό από μόνο του το γεγονός αρκεί για να μπει ψυχοσυναισθηματικά σε εκλογικεύσεις και πλαίσια. Κι όταν η συνέντευξη εκτός των άλλων στοχεύει στο να παραχθούν αλήθειες, αυτό εξαρχής αλλοιώνεται σε μια δομημένη συνέντευξη. Αυτή η προσέγγιση συνειρμικά παραπέμπει και στο χώρο της εκπαίδευσης. Στο σχολικό περιβάλλον και κατά πόσο αυτό το περιβάλλον είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε να κάνει μαθητές κυρίως αλλά και εκπαιδευτές να νιώθουν ότι είναι ο «χώρο τους», ώστε να μπορούν να είναι ο εαυτός τους και απαλλαγμένοι από κατασταλτικές αντιξοότητες (ανθρώπινου δυναμικού, υλικοτεχνικής υποδομής κλπ) , να απελευθερώνουν αλήθειες και δεξιότητες. Τα παραγόμενα λοιπόν αποτελέσματα, από ένα φυσικό περιβάλλον μπορεί να είναι θετικά, προσδοκώμενο υλικό προς έρευνα κι όχι φιλτραρισμένο σε υποτιθέμενες προσδοκίες. Ας αναλογιστούμε τον εαυτό μας,σε τι διαδικασίες μπαίνει, όταν προετοιμάζεται για ένα προκαθορισμένο γεγονός, και πώς αντιμετωπίζει το ίδιο το γεγονός όταν συμβεί μη προκαθορισμένα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε ένα μαθητή, όταν π.χ γράφει την ορθογραφία στο σπίτι χωρίς λάθη(φυσικό περιβάλλον) και στο σχολείο αναρωτιόμαστε γιατί κάνει τόσα λάθη (αλλότριο περιβάλλον) πλαισιωμένο από κανόνες, προσδοκίες, όχι βέβαια ο μοναδικός αλλά σίγουρα ένας παράγοντας. Το τί είδους έρευνα θα χρησιμοποιήσει ο κάθε ερευνητής , είναι φυσικά δική του επιλογή και η κάθε είδους έρευνα έχει τη χρησιμότητά της, οι προσδοκίες άραγε ανταποκρίνονται στο επιθυμητό αποτέλεσμα??

Παρατήρηση & Συναισθήματα/edumethodology

Wed, 28 Dec 2016 20:56:32 +0000

Αυτή τη φορά θα ξεκινήσω από τον επίλογο της τελευταίας διδασκαλίας και θα πω ότι μου έδωσε μεγάλη ανακούφιση η φράση που ακόμη ηχεί μέσα στ΄ αφτιά μου, ότι: “καλές οι γιορτές, αλλά επειδή και αυτές είναι αρκετά πολύπλοκες, καλό είναι να μην έχετε μεγάλες προσδοκίες. Έστω και ένας καφές φροντίστε να σας δώσει μεγάλη χαρά και να τον ευχαριστηθείτε”.

Ήταν ακριβώς αυτό που είχα ανάγκη ν΄ακούσω, μαζί με τη φράση που άκουσα: “Μην αγχώνεστε, γιατί έτσι κι αλλιώς θ΄αγχωθείτε..”

Πολύ συχνά το σύμπαν συνωμοτεί και μας ενώνει με ανθρώπους που έρχονται να μιλήσουν μέσα στην ψυχή μας. Τέτοιος άνθρωπος είναι και ο δάσκαλός μας και τουλάχιστον η δική μου παρέα είναι πολύ ενθουσιασμένη από τη μεταξύ μας συνεύρεση.. Το ίδιο νιώθω και εγώ..

Και με αφορμή την αναφορά στη μέθοδο της παρατήρησης ως “εργαλείο” έρευνας, θέλω να την εφαρμόσω “βιωματικά” και να παρατηρήσω τα συναισθήματά μου μέσα στα μαθήματα.

Κάθε φορά νιώθω μεγάλη χαρά όταν συναντώ ανθρώπους που έχουν ενδιαφέροντα πράγματα να πουν, που μέσα τους τα έχουν δομήσει,που προηγουμένως τα έχουν σκεφτεί και έχουν βρει τους δικούς τους τρόπους να τα ακολουθήσουν στη ζωή τους, αλλά και να τα μεταδώσουν σε άλλους ανθρώπους.

Παρατηρώ ότι μου συμβαίνει να έρχομαι με χαρά στα μαθήματα για το λόγο ότι ο δάσκαλος έχει πάντα κάτι ενδιαφέρον να πει με το δικό του μοναδικό τρόπο, αποπνέοντας μία στάση ζωής όπου κυριαρχούν η ηρεμία και το ενδιαφέρον. Εκεί συμμετέχω σε μία διδασκαλία που έχει ως κέντρο της τη γνώση, την εικόνα, την αισιοδοξία, την επικοινωνία, το μοίρασμα, την αποδοχή, το χιούμορ..

Μέσα σε όλες αυτές τις αγχωτικές καταστάσεις και αλλαγές που βιώνουμε όλοι όσοι ζούμε στη χώρα αυτή, το να παραμένουμε ενεργοί και να προσπαθούμε για ένα καλύτερο αύριο με αισιοδοξία παραμένει θεωρώ το μεγάλο μας στοίχημα. Και όλοι για να μπορούμε να συνεχίσουμε έχουμε ανάγκη ένα θετικό κίνητρο.

Το θετικό κίνητρο για μένα αποτελούν οι άνθρωποι όπως και οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσά τους, πολύ περισσότερο από τις διάφορες διδακτικές θεωρίες.

μπορούν όλοι να κάνουν συνέντευξη…?#edumethodology

Fri, 23 Dec 2016 15:23:13 +0000

Η συλλογή εμπειρικών δεδομένων κυρίως με τη χρήση ποιοτικών μεθόδων είναι από μόνη της μια πολύπλευρη διαδικασία. Έχει σκοπό να περιγράψει όσο πιο πλούσια το πραγματικό πλαίσιο έρευνας, χωρίς να είναι καθορισμένα τα δεδομένα στοιχεία που θα συλλεχθούν, με τη χρήση πολλαπλών μεθόδων συλλογής δεδομένων. Ο ερευνητής είναι αυτός που διαρκώς διαμορφώνει τον τρόπο χρήσης αυτών των μεθόδων και η διαδικασία όσο και το αποτέλεσμα εξαρτώνται από τη στάση που παίρνει και το πώς χειρίζεται την έρευνα. Αποτελεί και ο ίδιος ο ερευνητής μέρος της έρευνας.

Σε αυτό το σημείο είναι φανερή η διαφορά με τις ποσοτικές μεθόδους έρευνας όπου θεωρητικά αν διαφορετικοί ερευνητές μελετήσουν το ίδιο φαινόμενο χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο και διαδικασία θα πρέπει να καταλήξουν στα ίδια συμπεράσματα.

Η συνέντευξη ως τρόπος συλλογής εμπειρικών δεδομένων έχει δυσκολίες και από την πλευρά των συνεντευξιαζόμενων αλλά και από την πλευρά του ερευνητή.

Οι συνεντευξιαζόμενοι μπορεί να μην εμπιστευτούν τον ερευνητή ή να μην καταλάβουν τις ερωτήσεις ή να θέλουν να παραπλανήσουν τον ερευνητή. Ο ερευνητής από την άλλη πλευρά θα πρέπει να έχει πολύ καλή γνώση του θέματος που ερευνά, δεξιότητες (ευαισθησία, διαίσθηση, κριτική αξιολόγηση), προφανώς ενδιαφέρον και ίσως και τύχη, ώστε “να επηρεάσει” θετικά το αποτέλεσμα ως προς την αποκάλυψη ενός ψέματος ή ως προς την ελαχιστοποίηση του λάθους. Ο ερευνητής επίσης θα πρέπει να αποδεσμευτεί συναισθηματικά, πνευματικά και να ξεκαθαρίσει σε ποια πλευρά ανήκει . Θα ταχθεί στην ομάδα των ατόμων που ερευνά ή με όλους τους άλλους, δηλαδή την ευρύτερη κοινωνία ή ακόμη και με το κατεστημένο που υπηρετεί ως επιστήμονας?

Το σίγουρο είναι ότι όποια επιλογή και να κάνει θα δεχθεί επικρίσεις και αμφισβητήσεις από την άλλη πλευρά.

Δίνεται μεγάλη έμφαση απ’ ότι φαίνεται τα τελευταία χρόνια στην έρευνα στον χώρο της εκπαίδευσης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα είχε η συνέντευξη σε μια σχολική τάξη όχι μόνο από την πλευρά του εκπαιδευτή αλλά να είναι τα παιδιά – οι μαθητές αυτοί που παίρνουν τη συνέντευξη, κάνοντας χρήση του δικαιώματος τους να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή και να έχουν πρόσβαση σε γνώσεις και πληροφορίες.

Είναι εύκολο για το εκπαιδευτικό πλαίσιο αυτό το σενάριο?

“Η επιστημονική έρευνα για όσα συμβαίνουν σε μια σχολική τάξη είναι κάτι που επειγόντως χρειαζόμαστε, αλλά παράλληλα γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολη τόσο που τη φοβόμαστε.” (McIntyre, 1996,σ.20)

Ο φόβος & ο χρόνος/edumethodology

Tue, 20 Dec 2016 12:51:23 +0000

Μπαίνοντας στην αίθουσα την προηγούμενη φορά για να παρακολουθήσω τη διδασκαλία, ένιωσα να “σαστίζω”. Ένιωσα δηλαδή μια ανησυχία, επειδή μπροστά μου δε συνάντησα το δάσκαλό μου αλλά κάποιον κύριο που ανέλυε τη διαδικασία των ΠΑΔ και δεν τον περίμενα μέσα στο μυαλό μου τουλάχιστον, παρόλο που το είχαμε συζητήσει ερχόμενοι στο μάθημα με την παρέα μου.

Παρατήρησα ότι η ανησυχία αυτή “εδραιώθηκε” μέσα μου για αρκετή ώρα και τελικά παρέμεινε “εκεί” σε όλη τη διάρκεια της διδασκαλίας, στην οποία συζητήσαμε, εκτός από τη διαδικασία των ΠΑΔ, και άλλα θέματα μεγάλου ενδιαφέροντος.

Συνδυάζοντας το προσωπικό μου συναίσθημα της ανησυχίας που ένιωθα, με τη φράση που μου έμεινε περισσότερο από τη διδασκαλία ότι: “αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα στα ελληνικά σχολεία είναι το κλίμα φόβου που αναπτύσσεται ανάμεσα στους δασκάλους και στους γονείς”, προβληματίστηκα σχετικά με την ύπαρξη του φόβου.

Σίγουρα ο φόβος είναι ένα αρνητικό συναίσθημα και συνήθως αντικατοπτρίζει “μια απειλή” ή ίσως “το ανικανοποίητο” και εκδηλώνεται σε κάτι άγνωστο, σε κάτι ξένο, σ΄αυτό που δε γνωρίζουμε και που δεν μπορούμε να έχουμε την επαφή ώστε να το γνωρίσουμε και βέβαια υποδηλώνει μια αρνητική κατάσταση. Στην αρχαία Ελλάδα για παράδειγμα τον ξένο τον θεωρούσαν εχθρό. Επειδή δεν τον γνώριζαν, τον φοβούνταν.

Έτσι συμβαίνει και στην περίπτωση των σχολείων, η μία πλευρά φοβάται την άλλη επειδή δεν υπάρχει η μεταξύ τους επαφή, αλλά και οι αλλαγές που συμβαίνουν στην κοινωνία και κατά συνέπεια στην εκπαίδευση είναι συνεχόμενες και απρόσμενες. Αυτά έρχονται ως επιβαρυντικά στοιχεία στην έλλειψη δομών του κοινωνικού κράτους που η όποια λειτουργία του απαιτεί εμβάσματα από τους πολίτες είτε χρηματικά, είτε χρόνου, δημιουργώντας τους το αίσθημα της ανασφάλειας και του ανικανοποίητου,ενώ θα έπρεπε η λειτουργία του κοινωνικού κράτους να αποτελεί την αδιαπραγμάτευτη βάση τους.

Παράλληλα με την έλλειψη δομών στην παιδεία, “έρχεται” και η επικρατούσα νοοτροπία, που επιβάλλει στα παιδιά κάθε είδους διάκριση, σε ό,τι και να καταπιαστούν, με αποτέλεσμα την εδραίωση του ανταγωνισμού και της αντιπαράθεσης. Έτσι τα παιδιά βρίσκονται ανάμεσα σε δύο μέτωπα: δάσκαλοι από τη μια, γονείς από την άλλη,.. σε έναν διαρκή αγώνα να ικανοποιήσουν την προσδοκία αυτών για υψηλές επιδόσεις, δεχόμενα πιέσεις αντί για βοήθεια και στήριξη.

Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι ότι η συζήτηση εστιάζεται στους δασκάλους και στους γονείς και όχι στα παιδιά που αποτελούν το κύριο θέμα των σχολείων. Το γεγονός αυτό μας δείχνει ότι τελικά οι δύο πλευρές δάσκαλοι-γονείς λειτουργώντας με αυτόν τον τρόπο, επικεντρωμένοι ο καθένας στο δικό του “ρόλο”, δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τις αληθινές ανάγκες των παιδιών που υπάρχουν πίσω από το ρόλο που έχουν ως μαθητές.

Έτσι “το χάσμα” και η αντιπαράθεση μεταξύ όλων, μεγαλώνει στην ανταγωνιστική αυτή κοινωνία ,που επιπλέον της συμβαίνουν συνεχόμενες αλλαγές και που επιδίδεται στο γρήγορο κυνήγι των στόχων, όπως συζητήσαμε αναλυτικά στην προηγούμενη διδασκαλία, εστιάζοντας ο καθένας στη δική του πλευρά μη προλαβαίνοντας ν΄αντιμετωπίσει τον απέναντι ως άνθρωπο, αλλά εστιάζοντάς τον “ως ρόλο” .

Όλα αυτά παραπέμπουν σε μία χαμηλή επί της ουσίας ποιότητα ζωής στην καθημερινότητα όλων, αφού ο άνθρωπος δεν προλαβαίνει να βιώσει και να χαρεί το “εδώ και τώρα” που αποτελεί την πραγματικότητά του, όπως και το παιδί δεν προλαβαίνει να χαρεί την παιδικότητά του ή την κάθε ηλικία του, η οποία διαμορφώνει το χαρακτήρα του, μέρα με τη μέρα, στιγμή με τη στιγμή. Όπως λέει και ο Ηράκλειτος: “Η διαμόρφωση του χαρακτήρα σου γίνεται από τις επιλογές σου μέρα με τη μέρα. Ποια τα ενδιαφέροντά σου; Ποιες οι σκέψεις σου; Ποιες οι πράξεις σου; Αυτό θα γίνεις.”

Λέγεται ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται από το πού και πώς διοχετεύει τον ελεύθερο χρόνο του, από το τί επιλέγει ν΄ασχοληθεί, από το ποιά είναι τα ενδιαφέροντά του και αναρωτιέμαι αν σήμερα άνθρωπος, και τα παιδιά μας επίσης, έχουν πλέον την επιλογή αυτή του ελεύθερου, διαθέσιμου και δημιουργικού χρόνου.

Κλείνοντας θέλω να πω, ας προβληματιστούμε όλοι για τη ζωή μας, ας έρθουμε πιο κοντά, ας δούμε τα πράγματα αλλιώς, ας βρούμε χρόνο να συνεργαστούμε, να μοιραστούμε, να επικοινωνήσουμε, να χαρούμε..μαζί, αλλά και με τα παιδιά μας. Ας μεταστρέψουμε τις καταστάσεις που βιώνουμε όλοι και τα συναισθήματά μας από αρνητικά σε θετικά,.. ας μεταστρέψουμε το φόβο στο αντίθετό του που είναι η αγάπη../edumethodology

έρευνα…#edumethodology

Thu, 15 Dec 2016 03:45:04 +0000

Θέλουμε να μετασχηματίσουμε τον κόσμο, προς ποιά κατεύθυνση?? Σε αυτήν ακριβώς την τροχιά, οι έρευνες έχουν κληθεί ν’ απαντήσουν. Και ξέρουν πολύ καλά όσοι ασχολούνται με τις έρευνες επάνω που πρέπει να τις στηρίξουν και πως να τις διανείμουν ώστε να πετύχουν τους σκοπούς τους. Έχουμε κληρονομήσει και κατευθύνουμε την ανθρωπότητα αλήθεια προς ποιά πορεία?? Σε 1000 με 10.000 χρόνια ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει μετακομίσει σε άλλον πλαντήτη, για να σωθεί το ανθρώπινο είδος, αλλιώς απειλείται υπό εξαφάνιση, αποτελέσματα ερευνών που ακούγονται συχνά σε ραδιόφωνα κ.τ.λ Οι παρεμβάσεις του ανθρώπου, μήπως όλα τα επιτεύγματα (κατασροφικά ή όχι) δεν έχουν στηριχθεί και σε έρευνες ποσοτικές ή ποιοτικές?? Δεν προασπίζουν την καλλιέργεια ενός κοινού οράματος? Διδακτικό το βίντεο με τη σπηλιά και τις σκιές. Όταν βγαίνει στο φως ο ερευνητής, τι αντικρύζει αλήθεια? Άν ανακαλύψουμε τις πηγές των ερευνών, τα κίνητρα και του σκοπούς, θα χαρουμε ή θα λυπηθούμε? Ποιά είναι η αλήθεια και γιατί αγωνιούμε όταν την αντικρύσουμε, υπάρχει βάση? Ποιοτική και ποσοτική έρευνα στην εκπαίδευση, χρήσιμες κι αναγκαίες, σε συνδυασμό ή όχι, ώστε να μας παρέχουν τις απαραίτητες πληροφορίες-γνώσεις, με σκοό την βελτίωση της ποιότητα της εκπαίδευσης, σε όλους τους τομείς της. Είναι από τα είδη έρευνας που μας αφορά και ίσως κάποιοι από εμάς ασχοληθούμε μελλοντικά.Είναι ενδιαφέρουσες και χρήσιμες οι γνώσεις που μας παρέχονται μέσα από το συγκεκριμένο μάθημα, ειδικά όσων σπουδαστών δεν έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν. Επίσης ενδιαφέρον είναι και ο τρόπος που παρέχονται, αν και υπάρχουν δυσκολίες.Τα εκπαιδευτικά βίντεο σαφώς διδακτικά. Με όλα τα παραπάνω πορεύομαστε και ίδωμεν…

To be or not to be?/eduthodology

Tue, 13 Dec 2016 12:13:58 +0000

Ιδιαίτερη εμπειρία από την τελευταία διδασκαλία ήταν η προβολή ενός αποσπάσματος μιας έντονης συγκινησιακά ταινίας, η οποία ήρθε ως απρόσμενη αντίθεση στις θεωρητικές διδασκαλίες που είχα μέχρι σήμερα στο μυαλό μου.

Ήταν η συνέχεια μάλιστα μιας συζήτησης που εντελώς τυχαία είχαμε με μια παρέα, λίγες ώρες πριν. Συγκεκριμένα λέγαμε ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του κλίση και ταλέντο αλλά σε ένα τυποποιημένο σύστημα εκπαίδευσης, αυτά δύσκολα μπορούν ν΄ αναπτυχθούν. Συγκεκριμένα μιλήσαμε για τη θεώρηση του Αϊνστάιν που έλεγε ότι σε μια ομάδα ζώων όπως η τίγρης, το λιοντάρι, ο πίθηκος και το ψάρι, επειδή έχουν διαφορετικές λειτουργίες, το καθένα θα δράσει σύμφωνα με τη φύση του. Και όπως είναι αδύνατον ένα ψάρι να μπορέσει να σκαρφαλώσει πάνω σ΄ ένα δέντρο ή να διανύσει μια απόσταση 10χλμ., έτσι είναι και τα παιδιά, που το καθένα έχει τη δική του φύση και κλίση.

Κι ενώ σκεπτόμουν όλα αυτά με αφορμή τα δυνατά στιγμιότυπα της ταινίας, η φράση “to be or not to be” που εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μου, δίνοντάς μου την εντύπωση ότι στεκόταν μετέωρη μπροστά μου, με προβλημάτισε και μου γέννησε νέες σκέψεις και ερωτήματα, όπως: “Να ζει κανείς ή να μη ζει?”, “Πώς ζει?”, “Ποια ποιότητα ζωής έχει?”, “Τι σημαίνει ζωή?” και άλλα τέτοια “φιλοσοφικά” ερωτήματα. Έδωσα την απάντηση σκεπτόμενη ότι η ζωή περιλαμβάνει την ποικιλία όπως και η ζωή στη φύση περιλαμβάνει το νόμο της βιοποικιλότητας και συνειρμικά σκέφτηκα ότι ένα οποιοδήποτε σύστημα για να είναι ζωντανό και άρα υγιές ή αλλιώς αποδοτικό θα πρέπει να περιλαμβάνει την ποικιλία.

Τοποθετούμενοι χωρικά και χρονικά στην Ελλάδα όπου ζούμε, και αναφερόμενοι στην κοινωνικο-οικονομική της κατάσταση και θέση, εδώ και χρόνια κύρια υπαίτια για όλες τις δυσλειτουργίες θεωρείται κατά πολλούς “η έλλειψη παιδείας”. Μία ακόμη από τις σκέψεις που μου γεννήθηκαν ήταν ότι το σύστημα παιδείας διαμορφώνει συνειδήσεις και προετοιμάζει τους αυριανούς πολίτες να δεχτούν και ν΄ αναλάβουν όλες τις προκλήσεις της κοινωνίας και της ζωής.

Ένα σύστημα παιδείας που εστιάζει αποκλειστικά στο διάβασμα και στην αποστήθιση και μάλιστα κατά όλη τη διάρκεια της ημέρας χωρίς να ενισχύει και να καλλιεργεί περαιτέρω κλίσεις, ταλέντα και δεξιότητες των παιδιών, μεταφέροντας την ανεπάρκεια του σχολείου στο σπίτι και μεταθέτοντας τη δική “του” ευθύνη κυρίως στα παιδιά, στερώντας τους με αυτόν τον τρόπο τον ελεύθερο χρόνο τους αλλά και τις επιλογές τους για αυτό που τους πάει και τους ευχαριστεί, περιορίζοντας ακόμη και τη μεταξύ τους επικοινωνία σε μηνύματα μέσω Η/Υ. Ένα σύστημα παιδείας με βαθμοθηρικό χαρακτήρα που ενισχύει τον ανταγωνισμό αντί της ευγενούς άμιλλας, δεν ενισχύει την αυτογνωσία των παιδιών, δεν επενδύει στην ανάπτυξη της κριτικής τους σκέψης και που με τη μονοτονία του απομακρύνει τα παιδιά από τη χαρά που εμπεριέχει η αληθινή γνώση.

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το σύγχρονο τρόπο ζωής που αναγκάζει τον άνθρωπο να απομακρύνεται από τη φύση όλο και περισσότερο, όπως επίσης και από την παραγωγική διαδικασία, από τα ήθη και έθιμα του τόπου του, ακόμη και από τον ίδιο τον τόπο του, έχουν ως αποτέλεσμα όλο και περισσότερο την απομόνωση των παιδιών αλλά και των ενηλίκων από τη συμμετοχή,την επικοινωνία, τη συλλογικότητα και εν τέλει από την αληθινή ζωή.

..Και συνοψίζοντας, μετά από τις σκέψεις μου,θέτω νέα ερωτήματα: “Τι πολίτες διαμορφώνουμε?”, “Ποιες προκλήσεις της ζωής βοηθάμε τα παιδιά ν΄αντιμετωπίσουν?”, “Τι ζωή τους προσφέρουμε?”, έχοντας ως αφορμή το ερώτημα: “Να ζει κανείς ή να μη ζει?”,αναρωτιέμαι: “Πώς τελικά είναι ή πώς πρέπει να είναι η αληθινή ζωή?”. / edumethodology.

#edumethodology#

Tue, 13 Dec 2016 12:13:36 +0000

Στο προηγούμενο μάθημα ταξινομήσαμε και αναλύσαμε τις επιστημονικές έρευνες. Οι επιστημονικές έρευνες λοιπόν ταξινομούνται σε ποσοτικές και ποιοτικές. Ας δούμε λοιπόν τις έννοιες αυτές. 1)ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ: Συλλέγονται δεδομένα ανάλογα με το θέμα της έρευνας τα όποια μπορούν να προέλθουν από συνεντεύξεις , προσωπικές εμπειρίες , ιστορίες ζωής , οπτικό υλικό και ενδοσκοπήσεις. Η ποιοτική έρευνα έχει δύο χαρακτηριστικά: το πρώτο είναι ο ερευνητής αποτελεί το μέσο με το οποίο διεξάγεται η έρευνα και το δεύτερο είναι ότι ο κύριος σκοπός της είναι να διερευνήσει κάποιες πλευρές του κοινωνικού συστήματος που μελετά. Ο ερευνητής συλλέγει τα δεδομένα τα οποία μετατρέπει και ερμηνεύει μέσω της ανάλυσης σε πληροφορίες. 2)ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ: Συλλογή πληροφοριών από ένα δείγμα πληθυσμού της οποίας τα αποτελέσματα να είναι αντιπροσωπευτικά του επιλεγμένου πληθυσμού αφήνοντας ένα μικρό περιθώριο σφάλματος. Έρευνες χρησιμοποιούνται κυρίως για τη συλλογή πληροφορίας για τις αντιλήψεις , τις απόψεις , τις γνώσεις και τις συμπεριφορές ενός δείγματος χρησιμοποιώντας ερωτήσεις που απαιτούν σαφείς απαντήσεις. Τελειώνοντας θεωρώ ότι οι πληροφορίες αυτές όταν εφαρμόζονται και χρησιμοποιούνται επαναλαμβανόμενα στην πράξη σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις να γίνονται γνώση.

#edumethodology#

Tue, 13 Dec 2016 11:37:25 +0000

Στο προηγούμενο μάθημα ταξινομήσαμε και αναλύσαμε τις επιστημονικές έρευνες. οι επιστημονικές έρευνες λοιπόν ταξινομούνται σε ποσοτικές και ποιοτικές. Ας δούμε λοιπόν τις έννοιες αυτές..

1)ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ: Συλλέγονται δεδομένα ανάλογα με το θέμα της έρευνας τα οποία μπορούν να προέλθουν από συνεντεύξεις , παρατηρήσεις , προσωπικές εμπειρίες , ιστορίες ζωής , οπτικό υλικό και ενδοσκοπήσεις. Η ποιοτική έρευνα έχει δύο χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι ότι ο ερευνητής αποτελεί το μέσο με το οποίο διεξάγεται η έρευνα και το δεύτερο είναι ότι ο κύριος σκοπός της είναι να διερευνήσει κάποιες πλευρές του κοινωνικού συστήματος που μελετά. Ο ερευνητής συλλέγει τα δεδομένα τα οποία μετατρέπει και ερμηνεύει μέσω της ανάλυσης σε πληροφορίες. 2)ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ: Συλλογή πληροφοριών από ένα δείγμα πληθυσμού της οποίας τα αποτελέσματα να είναι αντιπροσωπευτικά του επιλεγμένου πληθυσμού αφήνοντας ένα μικρό περιθώριο σφάλματος. Έρευνες χρησιμοποιούνται κυρίως για τη συλλογή πληροφορίας για τις αντιλήψεις , τις απόψεις , τις γνώσεις και τις συμπεριφορές ενός δείγματος χρησιμοποιώντας κυρίως ερωτήσεις που απαιτούν σαφείς απαντήσεις.

Τελειώνοντας θεωρώ ότι οι πληροφορίες αυτές όταν εφαρμόζονται και χρησιμοποιούνται επαναλαμβανόμενα στην πράξη σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις να γίνονται γνώση.

Synthesis #edumethodology

Tue, 13 Dec 2016 11:08:48 +0000

Σύνθεση, ο συνδυασμός θέσης και αντίθεσης ή αλλιώς ο συνδυασμός δύο ή περισσότερων πραγμάτων και η δημιουργία κάτι καινούριου.

Στο πεδίο της ερευνας η ποσοτική έρευνα αναφέρεται στη συστηματική διερεύνηση φαινομένων με στατιστικές μεθόδους, μαθηματικά μοντέλα και αριθμητικά δεδομένα. Χρησιμοποιείται συνήθως αντιπροσωπευτικό δείγμα παρατηρήσεων και επιδιώκεται γενίκευση σε ένα ευρύτερο πληθυσμό. Απο την αλλη η ποιοτική προσέγγιση στην έρευνα στοχεύει στην διερεύνηση και κατανόηση των φαινομένων σε βαθος. Συνηθως απαντα σε ερωτηματα οπως «Γιατι» και «Πως». Αποτελει μια διερευνητικη μεθοδο που δεν στοχευει στην επαληθευση υποθεσεων ή στη γενικευση σε μεγαλυτερο πληθυσμο.

Οι μικτες προσεγγισεις, συνδυαζοντας ποσοτικες και ποιοτικες μεθοδους, αξιοποιούν καλύτερα τα πλεονεκτήματα της κάθε μεθόδου και αντιμετωπίζουν αποτελεσματικότερα τις αδυναμίες της κάθε μιας. Και εδω εγκειται η δυναμη της συνθεσης. Η καθε μεθοδος μπορει να εχει τα αδυνατα της σημεια αλλα ο συνδυασμος των δυο προσεγγισεων και η συνθεση τους σε μια νεα προσεγγιση (μικτη) δινει μια ολοκληρωμενη εικονα και μπορει να φωτισει παραμετρους που δεν θα ηταν ορατες με τη χρηση αποκλειστικα της μιας ή της αλλης μεθοδου. Όταν απόψεις, μέθοδοι,τροποι συνδιαλέγονται, αλληλεπιδρούν και συνδυάζονται η έκβαση, το συμπέρασμα, το αποτέλεσμα, αυτό που δημιουργείται είναι κάτι πλούσιο και δυναμικο. Η σύνθεση είναι εξέλιξη και δημιουργία.

#edumethodology#

Tue, 13 Dec 2016 06:38:52 +0000

Κατά την τελευταία συνεδρία μας ασχοληθήκαμε με τα είδη έρευνας. Τις χωρίσαμε σε τρεις κατηγορίες, στις ποσοτικές, στις ποιοτικές καθώς και σε μια μίξη αυτών. Εδώ να αναφέρουμε οτι αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι ευδιάκριτος με την έννοια οτι υπάρχουν ποιοτικές έρευνες που μπορούν να ποσοτικοποιηθούν και ποσοτικές έρευνες για τις οποίες μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα, στοιχεία που αναλύοντας ή ανασυνθέτοντας τα να μας επιτραπεί μια πιο “ποιοτική” προσέγγιση. Δε νομίζω οτι μπορούμε να πούμε οτι η μια ή η άλλη έρευνα είναι η σωστότερη ή καλύτερη. Κάθε προσέγγιση εξυπηρετεί ένα σκοπό λαμβάνοντας υπόψη ιδιαιτερότητες, περιβάλλον και ένα σωρό άλλους παράγοντες. Πολύ διαδεδομένες είναι επίσης και οι μικτές προσεγγίσεις στην έρευνα. Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφέρω ότι κατά το τελευταίο μας μάθημα υπήρξε μεγάλη ανησυχία από μέρος των συμφοιτητών μου. Δε θα κρύψω οτι προβληματίστηκα και ο ίδιος. Σε τι θα μας χρησιμεύσουν όλα αυτά; Μήπως δε καταλαβαίνουμε προς τα που πάμε (σχετικά με το μάθημα); Μήπως όλα αυτά είναι στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε ερευνητές, μήπως καταφέρουμε να σκεφτόμαστε ” out of the box “. Να γίνουμε και οι ίδιοι ερευνητές και να μεταλαμπαδεύσουμε στους αυριανούς μας μαθητές τον ίδιο τρόπο σκέψης.

#edumethodology

Mon, 12 Dec 2016 16:12:07 +0000

Έρευνα είναι η συστηματική αναζήτηση πληροφοριών με σκοπό την παροχή απαντήσεων σε σημαντικά ερωτήματα, με τη χρήση συγκεκριμένων επιστημονικών μεθόδων. Χρησιμοποιώντας λοιπόν έγκυρες και αξιόπιστες τεχνικές επιδιώκουμε να συλλέξουμε στοιχεία τα οποία θα τα χρησιμοποιήσουμε έτσι ώστε να οδηγηθούμε σε συμπεράσματα σχετικά με τα ερωτήματα που έχουμε θέσει στην έρευνά μας.

Υπάρχουν δυο ειδών έρευνες, η ποσοτική και η ποιοτική. Η πρώτη συνίσταται στην απαρίθμηση και μέτρηση κάποιων φαινομένων και στην στατιστική ανάλυση ενός συνόλου αριθμητικών δεδομένων. Γίνεται με ερωτήσεις κλειστού τύπου και ως εκ τούτου τα αποτελέσματα περιορίζονται μόνο σε εκείνα που προέρχονται από το ερωτηματολόγιο. Το αντικείμενο της έρευνας αλλά και οι στόχοι της είναι ξεκάθαροι από την αρχή, επομένως τα συμπεράσματα είναι αντικειμενικότερα. Βασικό μειονέκτημα της μεθόδου αποτελεί η “απρόσωπη μορφή” της αφού ο ερευνητής δεν γνωρίζει το κοινωνικό πλαίσιο ούτε το περιβάλλον στο οποίο διεξάγεται η έρευνα.

Η ποιοτική μέθοδος από την άλλη ενδιαφέρεται να περιγράψει με ακρίβεια, να αποκωδικοποιήσει και να ερμηνεύσει τις έννοιες των παρατηρούμενων φαινομένων που λαμβάνουν χώρα στο φυσιολογικό του κοινωνικό πλαίσιο. Απαιτείται μικρότερος αριθμός περιπτώσεων-σε σχέση με την ποσοτική έρευνα- για την διεξαγωγή της, κατά την οποία δίνεται έμφαση στη διαδικασία παρά στο αποτέλεσμα. Η δομή της είναι ευέλικτη εφόσον πολλές φορές γίνονται αλλαγές στα ερωτήματα αλλά και στον τρόπο συλλογής των δεδομένων. Μειονέκτημα της μεθόδου αυτής, κατά την άποψή μου είναι ότι απαιτείται υψηλό επίπεδο εμπειρίας από την μεριά του ερευνητή ώστε να καταφέρει να αντλήσει τις απαραίτητες πληροφορίες από τους ερωτώμενους. Ως εκ τούτου η απειρία μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικά συμπεράσματα ανάλογα με τα προσωπικά χαρακτηριστικά και τς δυνατότητες του ερευνητή.

Εκπαίδευση: ποιοτική ή ποσοτική έρευνα? #edumethodology

Mon, 12 Dec 2016 15:51:13 +0000

Το προηγούμενο μάθημα της Μεθοδολογικής Εκπαιδευτικής Έρευνας μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα. Σε αυτό μιλήσαμε για τις ποιοτικές, ποσοτικές και μικτές προσεγγίσεις. Με άλλα λόγια, αναφερθήκαμε στα είδη που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας ερευνητής προκειμένου να διεξάγει μια επιστημονική έρευνα. Ο ερευνητής είναι σε θέση να επιλέξει ανάμεσα στην ποιοτική ή ποσοτική έρευνα ειδάλλως σε μια μίξη των δύο αυτών.

Το κάθε είδος έρευνας βέβαια έχει διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης ενός θέματος. Διαφέρει από το αρχικό στάδιο, τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει για να πάρει πληροφορίες, έως το τελευταίο στάδιο, το συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξει με βάση τα στοιχεία που προέκυψαν.

Συγκεκριμένα στις ποιοτικές έρευνες ο ερευνητής μέσα από τις συνεντεύξεις και την επιτόπια έρευνα θα συλλέξει στοιχεία τα οποία μετέπειτα θα αξιολογήσει, θα κρίνει και θα ερμηνεύσει για να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα. Στόχος των ποιοτικών ερευνών είναι να αναλύσουν και να συνθέσουν πληροφορίες για ένα συγκεκριμένο θέμα.

Από την άλλη πλευρά τώρα στις ποσοτικές έρευνες έχουμε τα ερωτηματολόγια τα οποία παρουσιάζονται στην τελική φάση της έρευνας μέσα από πίνακες συχνοτήτων και ιστογράμματα. Ο στόχος στις ποσοτικές έρευνες είναι οι πληροφορίες να αποδοθούν μέσα από αριθμούς. Οι αριθμοί αυτοί στη συνέχεια θα ερμηνευτούν από τον ερευνητή και θα καταλήξουν σε συμπεράσματα τα οποία θα τεκμηριώνονται από αριθμητικές μεταβλητές.

Όλα καλά μέχρι εδώ και πολύ κατανοητά. Ο προβληματισμός μου όμως έγκειται στην ερώτηση ποια είναι η καταλληλότερη μέθοδος έρευνας που πρέπει να χρησιμοποιήσει ένας ερευνητής – εκπαιδευτικός μέσα στη εκπαίδευση. Άραγε την απάντηση θα την πάρω μέσα από την μελέτη αυτών των μεθόδων ή από τον ίδιο μου τον εαυτό? Ως ερευνητής δηλαδή με ποια από αυτές θα μπορέσω να αντεπεξέλθω καλύτερα πάνω σε ένα εκπαιδευτικό θέμα.

Από τη μια πλευρά οι ποιοτικές διεισδύουν και ερμηνεύουν πιο βαθιά μια έννοια, από την άλλη όμως οι ποσοτικές στην πράξη είναι πιο εύκολες με τη χρήση ερωτηματολογίων ειδικά όταν απευθύνονται σε παιδιά. Ο ερευνητής λοιπόν πρέπει να δει ποια από αυτές του ταιριάζει καλύτερα ή ανάλογα με το θέμα και το περιβάλλον στο οποίο απευθύνεται να αποφασίσει ποια θα είναι αυτή που θα φέρει πιο ουσιώδεις συμπεράσματα.

Πιστεύω πώς η απάντηση είναι κάπου στη μέση. Φυσικά το θέμα της έρευνας και το περιβάλλον στο οποίο αποσκοπεί παίζουν σημαντικό ρόλο αλλά και η κλίση του ερευνητή σε μια μέθοδο παίζει εξίσου σημαντικό παράγοντα στην σωστή επιλογή του είδους της έρευνας.

ποιότητα ή ποσότητα;

Mon, 12 Dec 2016 00:25:57 +0000

Στο ερώτημα αυτό οι περισσότεροι από εμάς θα απαντούσαμε ποιότητα. Όμως τι γίνετε όταν το ερώτημα αυτό αφορά την έρευνα; Σε κάθε έρευνα που πρόκειται να διεξαχθεί ο ερευνητής θα πρέπει να μελετήσει και να αποφασίσει την μέθοδο που θα χρησιμοποιήσει, ώστε το αποτέλεσμα και τα συμπεράσματα να είναι όσο το δυνατό πιο αντικειμενικά. Αν κι απ΄ ότι έχω καταλάβει από το μάθημα και τη μελέτη γύρω από την έρευνα, αυτό που επικρατεί είναι ότι ο κάθε ερευνητής έχει διαλέξει την μέθοδο της έρευνας που ταιριάζει στον χαρακτήρα του, στην κουλτούρα του, στις προσδοκίες του και ανάλογα με τον τομέα που ασχολείται. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αυξανόμενη χρήση και και των δύο μεθόδων μαζί, από τους ερευνητές για το υπό εξέταση θέμα, έτσι ώστε να συνθέτουν και να αξιοποιούν καλύτερα τα πλεονεκτήματα της κάθε μεθόδου και να αντιμετωπίζουν τις αδυναμίες τις κάθε μιας πιο αποτελεσματικά. Στην εκπαίδευση επειδή έχουμε να διαχειριστούμε ανθρώπινο δυναμικό, είτε από την πλευρά του εκπαιδευτή είτε από την πλευρά του εκπαιδευόμενου η ποιοτική έρευνα είναι αυτή που θα δώσει την σύνθεση και την ολιστική υπόσταση ως προς τη μελέτη των αποτελεσμάτων. Ο εκπαιδευτικός ερευνητής στις μέρες μας χρειάζεται μια σημαντική γκάμα προσεγγίσεων για τη μελέτη των περίπλοκων εκπαιδευτικών ζητημάτων και κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων που συνεχώς αυξάνονται. Φτάνει άραγε μόνο καλά μεθοδευμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη έρευνα; Η απάντηση κατά τη γνώμη μου είναι όχι! Και παραθέτω μερικά ερωτήματα- προβληματισμούς. Πώς θα είναι χρήσιμα τα συμπεράσματα μιας έρευνας όταν ο εκπαιδευτικός δεν έχει την επιστημονική γνώση της έρευνας έτσι ώστε να έχει την κρίση τι του είναι χρήσιμο στην εκπαιδευτική διαδικασία; Πώς θα φτάσουν τα αποτελέσματα-συμπεράσματα των ερευνών στους επαγγελματίες της πράξης, στην προκειμένη περίπτωση στους εκπαιδευτικού; Πώς θα γίνουν περισσότερες έρευνες απαλλαγμένες από τις χρηματοδοτήσεις των διαφόρων επιχειρήσεων και πολυεθνικών, έτσι ώστε τα αποτελέσματα τους να μην είναι κατευθυνόμενα; Πώς εμείς οι σπουδαστές θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τη γνώση αυτή στην εκπαίδευση ή στον τομέα του ο καθένας; Εν κατακλείδι η έρευνα μπορεί να συμβάλει στην βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας αρκεί να είναι μη κατευθυνόμενη, να διαβάζεται και να μπορεί να αξιολογείται. #edumethodology

Είδη επιστημονικής έρευνας#edumethodology

Sun, 11 Dec 2016 16:38:06 +0000

Οι επιστημονικές έρευνες ταξινομούνται, συνήθως, σε δυο μεγάλες κατηγορίες: τις ποσοτικές και τις ποιοτικές έρευνες. Η ταξινόμηση αυτή γίνεται, με κριτήρια: τον τρόπο συλλογής, επεξεργασίας και παρουσίασης των δεδομένων τους. Πρόκειται,όμως, για μια θεωρητική και συμβατική, περισσότερο, ταξινόμηση, γιατί είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να αναφέρεται κανείς σε ποσοτικά δεδομένα, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ποιότητα τους, καθώς και σε ποιοτικά χωρίς να ενδιαφέρεται για την ποσότητα τους.

Συγκεκριμένα, οι ποσοτικές έρευνες απαιτούν συστηματικό σχεδιασμό και οργάνωση, σαφή καθορισμό του θέματος, προσδιορισμό των εξαρτημένων και ανεξάρτητων μεταβλητών και μετατροπή όλων των πληροφοριών σε αριθμούς. Με άλλα λόγια, στις ποσοτικές έρευνες τα δεδομένα παρουσιάζονται ποσοτικοποιημένα με αριθμούς.Ακόμη, αυτές οι έρευνες συνοδεύονται από πίνακες συχνοτήτων, ιστογράμματα και πολύγωνα συχνότητας και επιδέχονται στατιστική επεξεργασία και ανάλυση. Τέτοιες έρευνες είναι : οι δημογραφικές έρευνες,οι περιγραφικές έρευνες,οι έρευνες συσχετισμών, κ.α.

Αντίθετα, οι ποιοτικές έρευνες απαιτούν χρόνο, κριτική ικανότητα και μια αυξημένη διανοητική και συναισθηματική ενεργητικότητα.Οι πληροφορίες ή τα δεδομένα που χρησιμοποιούν οι ποιοτικές έρευνες δεν μετατρέπονται σε αριθμούς, αλλά σχολιάζονται και αξιοποιούνται ως λεκτικά σύνολα. Έργο δηλαδή των ποιοτικών ερευνών είναι η ανάλυση και η σύνθεση των πληροφοριών. Οι πληροφορίες αυτές παρουσιάζονται λεκτικά, είτε με συνεχή λόγο, είτε με κάποιες μορφές πινάκων. Τέτοιες έρευνες είναι : η ιστορική έρευνα,οι βιογραφικές έρευνες, κ.α.

Ωστόσο, η παρουσίαση των δεδομένων μπορεί να γίνει και με συνδυασμό της ποσοτικής και της ποιοτικής έρευνας. Να γίνει, δηλαδή, με αριθμούς αλλά και με λεκτικό τρόπο, έτσι ώστε ο ερευνητής να καλύψει όλες τις ανάγκες μιας ολοκληρωμένης παρουσίασης και η παρουσίαση να γίνει περισσότερο ενδιαφέρουσα και κατανοητή.

Υπάρχει διαφάνεια στην έρευνα;#edumethodology

Sun, 11 Dec 2016 16:20:43 +0000

Στο τελευταίο μάθημα της εκπαιδευτικής έρευνας προσπαθήσαμε να ερμηνεύσουμε και να κατανοήσουμε τις έννοιες της ποσοτικής και της ποιοτικής έρευνας. Τι είναι η ποιοτική έρευνα ; Τι είναι η ποσοτική έρευνα, εάν σχετίζονται μεταξύ τους; Εάν μπορούμε με αυτές τις δυο μορφές να ερευνήσουμε τα ίδια πράγματα;

Ας ξεκινήσουμε κάνοντας σαφές το νόημα τους:

Η ποιοτική έρευνα είναι μια διευρευνητική μέθοδος , η οποία στοχεύει στην αναζήτηση και κατανόηση κάποιων κοινωνικών φαινομένων, δηλαδή προσπαθούμε μέσω αυτής, να ερευνήσουμε στάσεις, αντιλήψεις , κίνητρα , συναισθήματα αλλά και τις συμπεριφορές των ατόμων.

Η ποσοτική έρευνα έχει ως σκοπό την διερεύνηση φαινομένων και την σύνδεση των γενικών κοινωνικών τάσεων που παρατηρούνται και προσπαθεί να δημιουργήσει μια σχέση αιτίας και αποτελέσματος.

Μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δυο αυτές μορφές είναι ότι η ποιοτική έρευνα βασίζεται σε μικρότερο αριθμό περιπτώσεων συγκριτικά με την ποσοτική έρευνα , που βασίζεται σε ένα ευρύ φάσμα. Ωστόσο θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι ποιοτικές έρευνες μπορούν να μετατραπούν σε ποσοτικές έρευνες και έτσι μπορούμε να κάνουμε συσχετισμούς.

Αφού λοιπόν αναφερθήκαμε στο περιεχόμενο των εννοιών αυτών , θα πρέπει να αναρωτηθούμε , εάν επαναλάβουμε την έρευνα θα λάβουμε το ίδιο αποτέλεσμα; Η απάντηση είναι όχι, καθώς μπορεί κατά την επανάληψη της έρευνας να έχουν αλλάξει οι συνθήκες ή ακόμη και η ψυχική διάθεση του ερωτώμενου.

Ένα ακόμη θέμα όμως που με προβληματίζει είναι πως ξέρουμε εάν τα αποτελέσματα της έρευνας είναι έγκυρα και αξιόπιστα; Ο ερωτώμενος είναι πρόθυμος να βοηθήσει τον ερευνητή ; Θα δώσει τις σωστές απαντήσεις ή μήπως θα τον φοβίσει – αγχώσει κάτι , κατά την διεξαγωγή της έρευνας; Ας μην εστιάζουμε όμως μόνο στον ερωτώμενο, ας αναρωτηθούμε λιγάκι τα αποτελέσματα των ερευνών , είναι αυτά που όντως απαντήθηκαν στα ερωτηματολόγια, στις προσωπικές ή τηλεφωνικές συνεντεύξεις ή είναι αυτά που προβλήθηκαν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, γιατί ‘έτσι εξυπηρετούνται κάποιοi σκοποί – συμφέροντα….;Υπάρχει διαφάνεια στα αποτελέσματα των ερευνών ; Μπορούν με κάποιο τρόπο να ελεγχθούν τα αποτελέσματα;

Κλείνοντας λοιπόν , θεωρώ ότι ίσως να μην πρέπει να δίνουμε τόσο μεγάλη σημασία στην μορφή της έρευνας που θα επιλέξει να χρησιμοποιήσει ο ερευνητής αλλά θα πρέπει να εστιάσουμε στο εάν το αποτέλεσμα της έρευνας αυτής αποτυπώνει την αλήθεια …που βιώνουμε όλοι μας και όχι ένα μέρος της κοινωνίας μας.

Είδη έρευνας#edumethodology

Sun, 11 Dec 2016 16:02:37 +0000

Σκοπός του μαθήματος να αποκτήσουμε πρώτα ερευνητική σκέψη! Είναι πρόκληση, νομίζω να ξεκινήσω την έρευνα σε οτιδήποτε και αναρωτιέμαι για το αν θα είμαι ικανή να το κάνω μετά το τέλος του μαθήματος.

Ποιοτική, ποσοτική, μικτή ή συνδυαστική; Να μπούμε στη διαδικασία να διαλέξουμε ή να συγκρίνουμε; Νομίζω πως προτεραιότητα έχει να μάθουμε περισσότερα γι’αυτές, να τις επεξεργαστούμε και να τις δούμε στην πράξη. Οπότε πρέπει να μελετήσουμε τον τρόπο που διεξάγονται και να μάθουμε τα εργαλεία που θα μας βοηθήσουν ώστε να γίνουμε σωστοί ερευνητές. Ακόμη, σημασία έχει να μάθουμε να παρατηρούμε αντικειμενικά και να επιλέγουμε το είδος της έρευνας ανάλογα με το θέμα που θα ερευνούμε.

Επίσης πρέπει να κάνουμε έρευνα για το ποιον ενδιαφέρουν οι έρευνές μας και πως θα διατεθούν στον ανάλογο χώρο, είτε της εκπαίδευσης είτε του επαγγέλματός μας.

Τέλος, να σημειώσω πως πραγματικά είναι ενδιαφέρον το μάθημα όπως και η προσέγγιση που γίνεται αλλά αναρωτιέμαι αν επαρκούν οι διαθέσιμες ώρες ώστε να καταλάβουμε εξ’ολοκλήρου το περιεχόμενό του.

#edumethodology

Sun, 11 Dec 2016 15:18:07 +0000

Στο τελευταίο μάθημα το οποίο και κατά την γνώμη μου ήταν και το πιο δυσνόητο είναι το ποια έρευνα(ποιοτική ή ποσοτική) είναι περισσότερο αξιόπιστη και πώς το κρίνουμε αυτό. Αυτός ήταν ο προβληματισμός μας μέσα στο δίωρο μάθημα με σωρεία ερωτήσεων, απαντήσεων και προβληματισμών. Μέσα από αυτό το δίωρο μάθημα κατάλαβα ότι η διαφοροποίηση των δύο αυτών ερευνών (ποιοτική, ποσοτική) είναι αρκετά δύσκολη καθώς είναι αλληλένδετες με βάση τον τρόπο που τις χρησιμοποιούμε. Έτσι το να πούμε ότι μια ποσοτική έρευνα είναι καλύτερη έρευνα λόγο μεγαλύτερου εύρους απαντήσεων μέσω των ερωτηματολογίων είναι περισσότερο υποκειμενικό καθώς για κάποιον άλλον μια ποιοτική έρευνα επειδή γίνεται μέσω συνέντευξης face to face θα του δώσει παραπάνω πληροφορίες και στοιχεία σε σχέση με μία ποσοτική.

Από την άλλη είναι δύσκολη και η επιλογή ποιας έρευνας θα χρησιμοποιήσουμε για κάθε θέμα. Διότι με μία ποσοτική έρευνα μέσω ενός ερωτηματολογίου για ποδοσφαιρικές ομάδες και όλα τα συναφή μπορείς να είσαι 100% σίγουρος για το αποτέλεσμα χωρίς καν να μπεις στον κόπο να κάνεις μια ποιοτική έρευνα που σε ένα άλλο πιο περίπλοκο θέμα θα ήταν η ποιοτική πιο αξιόπιστη.

Τέλος, εγώ, συμπεραίνω ότι το ποια έρευνα είναι καλύτερη και αξιόπιστη έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το θέμα της έρευνας και ποιος είναι ο ερευνητής και λιγότερο με τα στοιχεία και το είδος. Και μία τέλεια έρευνα η οποία ωστόσο είναι χρονοβόρα και υπάρχουν πολλές δυσκολίες, είναι ο συνδυασμός και των δύο ερευνών για face to face επαφή με τα άτομα από την μία και μέσω ερωτηματολογίου για πράγματα που μπορεί το άτομο να μην εξέφρασε κατά την διάρκεια της συνέντευξης από την άλλη και μέσω της ανάλυσης απο τον ερευνητή να βλέπαμε τα πιο αξιόπιστα αποτελέσματα.

ΕΡΕΥΝΩ..ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ#edumethodology

Sun, 11 Dec 2016 14:57:01 +0000

Σημασία έχει τελικά το ταξίδι η ο προορισμός???θα ήταν πολύ φτωχό και όχι τόσο ολοκληρωμένο να δώσω μια απάντησή..ο ίδιος προβληματισμος γεννιέται για το ποιος είναι ο εγγύτερος,πιο σωστός τρόπος έρευνας,ποσοτική έρευνα η ποιοτική???Η ακρίβεια μιας έρευνάς εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που αλληλεπιδρουν μεταξύ τους,τροποποιουνται και μεταβάλλονται,μέσα από τις εμπειρίες και τις διαπιστώσεις του ερευνητή.

Συνήθως η μελέτη ενός φαινόμενου,ξεκινάει από τις ποιοτικές έρευνες που καθορίζουν ορισμένες πτυχές και στη συνέχεια γίνονται ποσοτικές έρευνες και μετρήσεις με τις οποίες καθορίζεται το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει κάθε παράγοντας που έχει εντοπισθεί και συχνά η ανάλυση και η επεξεργασία ορισμένων δεδομένων που συλλέγονται προκαλεί αναπάντεχες εκπλήξεις καθώς δεν μπορούν να εξηγηθουν.Μια ποσοτική ερευνα εχει ως αφετηρία μια ποιοτική ερευνα και αποβλέπει στην επαλήθευση μιας υπόθεσης μέσω αριθμητικών στοιχειων.Εαν δεν συμπεριλάβει την ποιοτική έρευνα .τότε ο ερευνητής χάνει την προσωπική του αντικειμενικοτητα,διοτι βασίζεται σε αριθμητικά δεδομένα ή συγκεκριμένα χαρακτηριστικά περιπτώσεων που δείχνουν τη σύνδεση μεταξύ της κοινωνικής πραγματικότητας και θεωρίας.Η εγγυρότητα και η αξιοπιστία είναι περισσότερο κομμάτι της ποσοτικής έρευνας,γιατί πολύ απλά μιλάμε για αριθμούς και συγκεκριμένα ποσοστά.Ο ερευνητής είναι αμέτοχος αλλά μπορεί να πείσει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων.Τι νόημα έχει όμως να είναι απλά ο δέκτης αυτής της διαδικασίας??Κάπου εδώ έρχεται να τον ολοκληρώσει η ποιοτική έρευνα,όπου μέσω αυτής αποτελεί το μέσο με το οποίο διεξάγεται η έρευνα,μελετώντας ,ερμηνεύοντας,αναλύοντας κάποιες πλευρές του κοινωνικού συστήματος.
Συμπερασματικά,η συνεχόμενη διαδοχή και η μίξη και των 2 μεθόδων θα φέρουν τα καλύτερα αποτελέσματα.

#edumethodology

Sun, 11 Dec 2016 10:42:47 +0000

Ποιοτική ή Ποσοτική Έρευνα? Ποιά είναι πιο αξιόπιστη? Θα μπορέσω άραγε ποτέ να δημιουργήσω μια δική μου έρευνα? Και τελικά είναι όντως χρήσιμο και βοηθητικό? Αυτοί και άλλου τέτοιου είδους προβληματισμοί είναι αυτά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνάντησής μας.

Το αν θα χρησιμοποιηθεί ποιοτική ή ποσοτική μέθοδος, φαντάζομαι ότι αφενός εξαρτάται από το αντικείμενο που θέλει ο ερευνητής να διερευνήσει. Δηλαδή, ποιά απ ‘τις μεθόδους θα εξυπηρετήσει περισσότερο ώστε να αποδοθούν με μεγαλύτερη αξιοπιστία, εγκυρότητα τα αποτελέσματα και φυσικά να φτάσει στόχο του-να απαντηθεί αυτό για τα οποίο διεξήγαγε την έρευνα. Αφετέρου, ίσως είναι και καθαρά προσωπική επιλογή του ερευνητή. Δηλαδή, το πώς εξυπηρετεί εκείνον να δουλεύει και το ποιά μέθοδο θεωρεί εκείνος πιο λειτουργική ώστε να αποδώσει το καλύτερο δυνατό.

Η Ποσοτική Έρευνα αφορά μετρήσεις και τις αναλύσεις τους(από συγκεκριμένο δείγμα) και καταλήγουν να επιβεβαιώσουν ή όχι ένα φαινόμενο. Η Ποιοτική Έρευνα αφορά μια διαφορετική μέθοδο όσον αφορά τη διαδικασία διεξαγωγή της. Ο ερευνητής κατέχει ενεργό θέση, εμπλέκεται στην έρευνα και προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει συμπεριφορές, και αντιδράσεις. Και στις δύο όμως περιπτώσεις πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την αξιοπιστία και την εγκυρότητα της έρευνας? Όσον αφορά την ποσοτική αν επαναλάβουμε σε κάποια άλλη χρονική στιγμή ακριβώς την ίδια έρευνα με το ίδιο δείγμα θα έχουμε τα ίδια αποτελέσματα? όσον αφορά την ποιοτική, εφόσον τα αποτελέσματα εξαρτώνται απ’ το ερευνητή –παρατηρητή πώς μπορεί να είναι έγκυρα και αξιόπιστα? Και αν πραγματοποιούσαμε την ίδια έρευνα με το ίδιο δείγμα και τον ίδιο ερευνητή-παρατηρητή, αυτός θα έβγαζε τα ίδια αποτελέσματα? Θεωρώ πως και στις δύο περιπτώσεις ενέχεται το υποκειμενικό στοιχείο, συνεπώς η αντικειμενικότητα κάπου χάνεται και η αξιοπιστία και η εγκυρότητα είναι αμφισβητήσιμες. Είναι έτσι? όχι? περιμένουμε τη συνέχεια.

Ποιοτική έναντι ποσοτικής μεθόδου…ποιός ο μεγάλος “νικητής”; #edumethodology

Fri, 09 Dec 2016 17:22:27 +0000

Πολλές προσπάθειες έγιναν, συνεχίζονται και θα συνεχίζονται να γίνονται προκειμένου να απαντηθεί το εξής ερώτημα: Ποσοτική μέθοδος έρευνας ή ποιοτική; ποιά έχει τα καλύτερα αποτελέσματα και ποιά τελικά είναι η πιο αξιόπιστη και έγκυρη; Όποιος κατά τη γνώμη μου μπήκε στην διαδικασία σύγκρισης των παραπάνω μεθόδων και επιλογής ως “καλύτερης” μίας εξ αυτών, έχει πέσει σε παγίδα. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγω διότι εξετάζοντας την ουσία και τα χαρακτηριστικά καθεμιάς ξεχωριστά, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν στην πράξη και τα αποτελέσματα που δίνουν σχετικά με το αντικείμενο που τίθεται προς έρευνα-εξέταση κάθε φορά, θεωρώ πως δεν θα έπρεπε να θεωρούμε υπερισχύουσα μία εκ των δύο, ούτε να μπαίνουμε στην διαδικασία επιλογής “ενός στρατοπέδου”.

Πρόκειται για δύο διαφορετικές μεθόδους που χρησιμοποιούν διαφορετικούς τρόπους τόσο ως προς την συλλογή των εμπειρικών δεδομένων και της ανάλυσής τους όσο και ως προς την διεξαγωγή των αποτελεσμάτων, που όμως όταν λειτουργήσουν συμπληρωματικά και σε συνεργασία δίνουν την καλύτερη δυνατή ερμηνεία αυτών των αποτελεσμάτων, όποια κι αν είναι η φύση και το περιεχόμενο της έρευνας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι αν και η μεν ποιοτική εξετάζει περισσότερο ποιοτικά χαρακτηριστικά, δίνοντας μια πιο ερμηνευτική και νατουραλιστική προσέγγιση στον κόσμο και επιδιώκοντας πιο έντονα την επίτευξη ύπαρξης διαφάνειας και της εμπιστοσύνης που θα δημιουργηθεί μεταξύ ερευνητή και ερευνώμενου μέσα από τη σχέση “συμπαραγωγής” που θα δημιουργηθεί μεταξύ τους, ωστόσο όλα τα αποτελέσματα μιας τέτοιας έρευνας μπορούν να ποσοτικοποιηθούν αν το θελήσει ο ερευνητής και να δώσει μια περαιτέρω διάσταση στην ερευνά του.

Και από την άλλη μεριά όμως η δε ποσοτική αν και αποτελεί μια πιο συστηματοποιημένη διαδικασία, που με την χρήση διαφόρων μεταβλητών προσπαθεί να προβεί στην περιγραφή των αποτελεσμάτων της, αποσκοπώντας κυρίως στην αντικειμενικότητα, την επαλήθευσή και την κατάληξη μιας σχέσης αιτίας και αιτιατού, ωστόσο με την διατύπωση μιας κρίση στο τέλος ή μέσω μιας πιο επεξηγηματικής ερώτησης δίνονται περισσότερες και λεπτομερέστερες απαντήσεις σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας.

Προσωπικά λοιπόν καταλήγω στο συμπεράσματα πως με τον συνδυασμό και των δύο μεθόδων, με την ανάμειξη ποσοτικών και ποιοτικών προσεγγίσεων μέσα στην ίδια έρευνα, με τη χρήση δηλαδή μιας μικτής μεθόδου, τα αποτελέσματα της έρευνας είναι πληρέστερα και εγκυρότερα καθώς προσεγγίζονται από διαφορετικές οπτικές. Επομένως δεν θα πρέπει να αποτελεί ζήτημα το ποια μέθοδο θα ακολουθήσει ο κάθε ερευνητής, αρκεί αυτή να “δουλέψει” και να υπάρχει διαφάνεια στο περιεχόμενο και στον τρόπο που διεξήχθη.

Ποσότητα χωρίς ποιότητα ή ποιότητα χωρίς ποσότητα?#edumethodology

Fri, 09 Dec 2016 10:50:08 +0000

Ό,τι δεν βλέπει κανείς ή ό,τι δεν παρατηρεί ίσως δεν είναι σπουδαίο για τον ίδιο ή δεν αντέχει να το παρατηρεί. Είναι πασιφανές πως ο κάθε παρατηρητής υφαίνει στην πορεία το δικό του νόημα και τη δική του θεώρηση για ό,τι ερευνά, μέσω ποιοτικής ή ποσοτικής προσέγγισης.

Στόχος της ποσοτικής προσέγγισης είναι να ανακαλύψει τις αιτίες της αλλαγής των κοινωνικών φαινομένων μέσω αντικειμενικής μέτρησης και αριθμητικής ανάλυσης. Ο ερευνητής ξεκινάει από μια υπάρχουσα θεωρία και αναμένει μια απάντηση. Η ποσοτική έρευνα αποβλέπει στην επαλήθευση μιας υπόθεσης μέσω αριθμητικών στοιχείων, και καταλήγει σε γενικεύσεις. Βασίζεται σε αριθμητικά δεδομένα ή χαρακτηριστικά περιπτώσεων ή υποκειμένων που δείχνουν την σύνδεση μεταξύ της κοινωνικής πραγματικότητας και θεωρίας. Γίνεται προσπάθεια εκμαίευσης ενός αποτελέσματος γενικευμένου και αντικειμενικού. Ωστόσο, η επίτευξη επιστημονικής αντικειμενικότητας αποτελεί ιδεατό μάλλον παρά πραγματικότητα.

Η ποιοτική προσέγγιση από την έτερη πλευρά έχει την αφετηρία της στο ότι η πραγματικότητα είναι μια κοινωνική κατασκευή που δεν είναι δυνατόν να γίνει κατανοητή μέσα από εξωτερικές αντικειμενικές μετρήσεις. Η ποιοτική έρευνα βασίζεται σε παρατηρήσεις γραπτού, λεκτικού ή οπτικού υλικού. Ο ερευνητής εμπλέκεται στην έρευνα και αποτελεί και ο ίδιος μέρος της. Ωστόσο, μέσω της ποιοτικής έρευνας δεν καταλήγουμε στην έκφραση και υιοθέτηση μόνο ενός αποτελέσματος. Σε αυτή τη φάση ωστόσο, ο ερευνητής διαδραματίζει σημαντικό ρόλο: ώστε το αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί από αξιοπιστία και αντικειμενικότητα.

Ωστόσο, τι διαφεύγει τελικά από την παρατήρηση; Τι δεν θα καταγραφεί και πόσο σπουδαίο θα είναι αυτό για την ερμηνεία των πραγμάτων και την συγκρότηση του νοήματος; Αν χρησιμοποιούσαμε περισσότερους από έναν ερευνητή θα διέφευγαν λιγότερα δεδομένα; Πόσο σίγουροι είμαστε ότι βλέπουμε όλα όσα συμβαίνουν και δεν βλέπουμε μόνο το εντυπωσιακό ή το προφανές; Πώς είμαστε βέβαιοι πως όλα τα χαμόγελα σημαίνουν χαρά; Βλέπουμε πράγματι αυτό που συμβαίνει;

Είναι προφανές πως ό,τι δεν παρατηρηθεί, δεν θα καταγραφεί και δεν θα συνεισφέρει στη συγκρότηση του νοήματος.

Ή μάλλον θα συνεισφέρει με την απουσία του.

#edumethodology

Wed, 07 Dec 2016 12:07:00 +0000

Σήμερα ήταν το δεύτερο μάθημα μα πραγματικά ένοιωσα ότι ήταν το πρώτο. Προσπαθώ να σκεφτώ τη πρώτη συνάντηση μα δυσκολεύομαι. Διάβασα τις διαφάνειες του πρώτου μαθήματος και θυμήθηκα την έναρξη. Εφόσον ξεκαθαρίσαμε ,θέλω να πιστεύω, τι ακριβώς είναι και που βοηθά η εκπαιδευτική αξιολόγηση συνεχίσαμε με την μεθοδολογία της έρευνας που ουσιαστικά αυτές οι δύο έννοιες και πρακτικές συνδέονται μεταξύ.

Όσο αφορά τώρα τη μεθοδολογία έρευνας είναι ένα σημαντικό εργαλείο ώστε να αναδυθούν και να βγουν αποτελέσματα σ’ αυτό που θέλουμε να διερευνήσουμε. Οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ ποιοτικής και ποσοτικής έρευνας είναι σημαντικές αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τον κατάλληλο τρόπο.

Κατά την διάρκεια του μαθήματος σκεφτόμουν έντονα τη διαδικασία της κατασκευής ενός ερωτηματολογίου ή την διατύπωση των ερωτήσεων μίας συνέντευξης αντίστοιχα και ένοιωθα ότι ήδη διεκπεραιώνω κάποια έρευνα. Φαντάζομαι ότι αισθάνθηκα έτσι λόγω ότι το ερευνητικό μέρος το συμπαθώ ιδιαίτερα. Τα εργαλεία και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι τόσο διερευνητικά που βοηθούν τον ερευνητή στα αποτελέσματά του και να είναι αντικειμενικός. Σημαντική διαδικασία πιστεύω πως είναι η απομαγνητοφώνηση, κάτι το οποίο το έχω κάνει ελάχιστες φορές και πραγματικά θα ήθελα να μπω σε όλο αυτό ξανά και ξανά.

Η παρατήρηση είναι τώρα είναι μία τεχνική που προσφέρει βοήθεια και εμπειρία και στον ίδιο τον παρατηρητή αλλά και στον παρατηρούμενο. Καταρχάς εκτός ότι με την παρατήρηση διευκολύνεται ο διαμοιρασμός της γνώσης, μειώνονται τα στερεότυπα, υπάρχει αντικειμενικότητα αναπτύσσεται και η κατανόηση της μη λεκτικής επικοινωνίας.

Είμαι σίγουρη ότι η εξέλιξη του μαθήματος θα είναι ενδιαφέρον και χρήσιμη για όλους και ιδιαίτερα για όσους θέλουν να ασχοληθούν με την έρευνα συστηματικά.

μπορεί ο εκπαιδευτικός να γίνει και ερευνητής; τον αντέχει κι αυτόν τον ρόλο; #edumethodology

Tue, 06 Dec 2016 23:31:53 +0000

Στην τελευταία συνάντηση πρόσθεσα έναν ακόμη ρόλο (που δεν φανταζόμουν ότι υπήρχε) στον σημερινό εκπαιδευτικό, αυτόν του ερευνητή. Μου ακούστηκε κάπως «ψαγμένος» ρόλος και φαντάζει και κομματάκι δύσκολος, απαιτητικός.Όχι ότι η ιδιότητα του παιδαγωγού, του καθοδηγητή, του οργανωτή, του εμψυχωτή, του φίλου είναι εύκολες καταστάσεις αλλά κάπου τις είχα ξανακούσει και με κάποιους τρόπους τις έχω βιώσει. Αυτή του ερευνητή μου είναι παντελώς άγνωστη μάλλον γιατί δεν έχω δει ή σωστότερα δεν έχω καταλάβει κανέναν εκπαιδευτικό στις βαθμίδες εκπαίδευσης που έχω παρακολουθήσει ως τώρα, να είχε και αυτόν το ρόλο, να κάνει ποσοτικές, ποιοτικές ή μικτές ερευνητικές προσεγγίσεις, τουλάχιστον έτσι όπως τις άκουσα.

Από την άλλη σκέφτομαι πως στις νέες κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες αλλά και στις καινούριες εκπαιδευτικές απαιτήσεις, ο πρώτος που καλείται να ανταποκριθεί είναι ο εκπαιδευτικός. Κι αυτός μόνος του, χωρίς την αρωγή του εκπαιδευτικού συστήματος. Ένα σύστημα που αργεί να πάρει αποφάσεις, που τις περισσότερες από αυτές δεν τις υλοποιεί ποτέ και που στην τελική βγάζει στην σέντρα τον εκπαιδευτή και απαιτεί από αυτόν τα πάντα.

Και εδώ αναρωτιέμαι : «Εντάξει, επιλέγω και δεν τον θέλω αυτόν τον ρόλο του ερευνητή… Δεν με ενδιαφέρει… Μήπως και που θα μου χρειαστεί;… Λες να μου χρειαστεί;…».

Και σκέφτομαι… θα ήθελα να μπορώ να «ερευνήσω παιδαγωγικά» το σχολείο και τις εκπαιδευτικές διαδικασίες, το σχολείο και τα μαθήματα που διδάσκονται, μια αυτό -αξιολόγηση εκπαιδευτικού σε σχέση με τη μαθησιακή διαδικασία, μια έρευνα σχετική με την επικοινωνία γονέων και εκπαιδευτικών, μια έρευνα σχετικά με φαινόμενα εκφοβισμού στα σχολεία…. και πολλές ακόμη έρευνες.

Μάλλον δεν είναι εύκολη η διερεύνηση σαν πρώτη προσέγγιση, γιατί δεν υπάρχει κάποιος κανόνας που να βοηθάει. Η εκπαίδευση είναι πολυπαραγοντική και δύσκολα θα μπορεί κανείς να ερμηνεύσει ερευνητικά συμπεράσματα λόγω του ότι θα πρέπει να λάβει υπόψη παράγοντες που κάθε φορά είναι εντελώς διαφορετικοί (χώρος, χρόνος, μαθητές, γονείς, συνθήκες, περιοχές κτλ). Έτσι ο κάθε εκπαιδευτικός, διαμορφώνει το δικό του ερευνητικό εργαλείο, ανάλογα με την πτυχή του εκπαιδευτικού θέματος που προτίθενται να διερευνήσει αλλά και τις απαιτήσεις της δικής του σχολικής πραγματικότητας.

Και φτάνω στο πιο δύσκολο σημείο. Αν ο στόχος είναι να βελτιωθεί η διαδικασία διδασκαλίας και η μάθηση ενός μαθήματος, εντάξει θα βρεθεί τρόπος, ας υποθέσουμε ότι ο εκπαιδευτικός θα χρησιμοποιήσει διδακτικές μεθόδους, τεχνικές και εργαλεία μάθησης και όλα θα πάνε εξαιρετικά. Αντέχει ο εκπαιδευτικός να είναι στόχος ο ίδιος και μάλιστα μέσα από τα δικά του ερευνητικά εργαλεία; Το θέλει ή θα το δεχτεί ή μπορεί να το διαχειριστεί να είναι στόχος ο ίδιος και με τι κόστος;

Παρόλα αυτά κατάληξη – στόχος της όποιας επίδρασης (αγωγής) μέσα στον εκπαιδευτικό χώρο πρέπει να είναι η δημιουργία ευτυχισμένων και ισορροπημένων ανθρώπων, πράγμα που δεν θα μπορέσει ποτέ να επιτευχθεί χωρίς την ουσιαστική βιωματική παρέμβαση από τον καθένα ξεχωριστά και κυρίως από τον εκπαιδευτικό.

«ο άνθρωπος διαθέτει πληρότητα και οργάνωση, ώστε να αντιλαμβάνεται και τον κόσμο στο σύνολό του, αλλά και τη δική του ύπαρξη, τη δική του υπόσταση. Όσο εντονότερα αναζητούμε, όσο ευρύτερα δημιουργούμε και όσο ψηλότερα ανεβαίνουμε τόσο περισσότερο υπάρχουμε».

(Δερμιτζάκης, Μ. Δ. (1998). Αναζητώντας τους προγόνους μας)

Αλληλεπίδραση Έρευνας και Αξιολόγησης #edumethodology

Tue, 06 Dec 2016 20:42:57 +0000

Αυτή τη φορά δεν ήξερα καν τι να γράψω σε αυτόν τον αναστοχασμό. Και ξαφνικά έπεσα πάνω στο παραπάνω βίντεο. Ίσως η μεγαλύτερη έρευνα σε διάρκεια και πόρους που έχει γίνει ποτέ. Όμως ποια μορφή έρευνας χρησιμοποιήθηκε για ένα τόσο φοβερό επιχείρημα; Πιθανολογώ μία μίξη αφού αναφέρονται και συνεντεύξεις και πρακτικά θέματα όπως ιατρικές εξετάσεις κλπ. Ίσως το παραπάνω βίντεο να εξυμνεί την σπουδαιότητα της έρευνας. Αλλά και η ουσία και το αποτέλεσμα της έρευνας συμπίπτει και με ένα άλλο ερώτημα που προέκυψε στο μάθημα: Τι είδους ανθρώπους θέλουμε να εκπαιδεύσουμε και να μορφώσουμε; Η παραπάνω έρευνα νομίζω ότι μας δίνει την απάντηση. Κάτι που είχαμε και εμείς μέχρι πριν λίγα χρόνια. Κάτι που αποδόθηκε με μία μαγική λέξη από την εποχή του Βυζαντίου … “μετοχή” !!! (σ.σ. σημειώθηκε σε προηγούμενο αναστοχασμό). Χρειάστηκαν 75 χρόνια κοπιαστικής έρευνας, για να καταλήξουμε και πάλι στον χαμένο θησαυρό μας.

Πέρα από αυτό, μέσα από αυτό το βίντεο κατάλαβα τελικά τη σπουδαιότητα της έρευνας. Κατάλαβα ότι αποτελεί ένα σπουδαίο εργαλείο όταν πραγματοποιηθεί σωστά, μεθοδικά, υπομονετικά, συλλογικά, συνδυάζοντας την ποιοτική και την ποσοτική μέθοδο. Τα αποτελέσματα μιας σωστής έρευνας μπορούν να μας αλλάξουν και την αξιολόγηση και τη μεθοδολογία μετά. Ο πλούτος γνώσεων που παράγεται μπορεί να είναι αναντικατάστατος. Πραγματικά, μετά από μία τέτοια έρευνα ποιος δεν θέλει να αλλάξει ολόκληρο τον κόσμο; Και βέβαια να ξεκινήσει από τον ίδιο του τον εαυτό;

Ξεκινάς διαφορετικά, σκεφτόμενος μία τέτοια έρευνα. Πατάς σε γερό έδαφος και συνεχίζεις την πρόοδο της γνώσης. Αλλάζεις προοπτική ξεκινώντας πλέον με τα μάτια ενός έμπειρου ερευνητή, χάρη στην κοπιαστική εργασία κάποιων άλλων. Παρατηρείς πράγματα που πριν περνούσαν απαρατήρητα ή απροσδιόριστα και γι’ αυτό αναξιολόγητα αφού δεν είχαν καμία σημασία. Είναι καταπληκτικό τελικά το πόσο συμπλέκονται τόσο πολύ, η έρευνα και η αξιολόγηση. Γίνονται ένα, γιατί μετά από την έρευνα αναγκαστικά αλλάζει και η αξιολόγηση του τι και πως πρέπει να αξιολογούμε. Και όταν αλλάζουμε αξιολόγηση, στρεφόμαστε σε αυτό που είναι σημαντικό να ερευνηθεί, αφήνοντας στην άκρη τα ασήμαντα. Αλληλοεπίδραση έρευνας και αξιολόγησης. Καταπληκτικό!

Νιώθω ευγνώμων για αυτή την αφύπνιση που πριν λίγο καιρό δεν είχα τα μάτια να τη δω. Ναι, το ένιωθα, το σκεφτόμουν ως κάτι απροσδιόριστο όμως. Δεν είχα τα εργαλεία για να δώσω σχήμα και μορφή. Σιγά-σιγά όλο αυτό γίνεται γεωμετρικό σχήμα (θυμηθείτε την ρήση στην Ακαδημία του Πλάτωνα βλ. προηγούμενο αναστοχασμό), παγιώνεται, παίρνει σχήμα και μορφή. Τι πρέπει να αλλάξουμε, πως θα το κάνουμε και προπάντων γιατί να το αλλάξουμε.

Αλλά σας αφήνω, γιατί πέρα από την πρακτική πλευρά, οι λέξεις που ρέουν μέσα από αυτό το βίντεο, είναι μαγικές και μιλάνε στις καρδιές όλων μας. Ας το ξαναδούμε λοιπόν για να το εμπεδώσουμε. (σ.σ. Υπάρχουν και ελληνικοί υπότιτλοι αξιόπιστοι. Απλά πατήστε στις ρυθμίσεις πατώντας το κουμπάκι που έχει σχήμα γραναζιού, κάτω δεξιά, επιλέξτε greek και μετά πατήστε το αριστερό κουτάκι δίπλα στις ρυθμίσεις, για να εμφανίζονται. Αν δεν βγαίνουν στο blog, πατήστε την ένδειξη youtube για να πάτε απευθείας στη σελίδα του youtube και κάντε τις παραπάνω ενέργειες.)